لیونل مسی از همان ابتدای امضای قرارداد با اینترمیامی همه کارها را به سرگرم‌کننده‌ترین حالت ممکن انجام داد. تماس‌های تلفنی با دوستان قدیمی شروع شد. بوسکتس اولین کسی بود که بلافاصله پس از مسی با باشگاه قرارداد امضا کرد. جوردی آلبا نفر بعدی بود و قرار است در هفته آینده به تیم ملحق شود. سوارس هم به تیم خواهد پیوست البته یک سال دیگر. و گزینه محتمل بعدی آندرس اینیستا است.
آیا جهان واقعاً نیاز دارد به دیدن اینکه نیمی از تیم بارسلونا که در سال ۲۰۱۵ سه‌گانه را به دست آورد، تقریباً هشت سال بعد دوباره متحد شوند؟ شاید نه. هیچ چیزی هیچوقت ساده نیست. اما اگر قرار باشد که این آخرین آهنگ مسی در فوتبال باشد، چرا دیگران هم همین کار را نکنند؟
روزهای فوتبالی سوارس به شماره افتاده. آلبا دیگر به اندازه کافی برای لیگ برتر اسپانیا خوب نیست. اینیستا زمانی که به باشگاه ویسل پیوست، متعهد شد که آن را به بزرگترین تیم آسیا تبدیل کند، تلاشی که در آن شکست خورد. اما برای فراموش کردن این ناکامیها چه راهی بهتر از این که با دوستان قدیمی خود در ایالات متحده بازی کنند؟
به این راحتی نخواهد بود. اگر همگی به میامی برسند، نمی‌توانند هر ۵ نفر در هر مسابقه با هم بازی کنند و مواقعی پیش می‌آید که باید جایشان را به پاهای جوان‌تر بدهند. با این حال، اگر این اتفاق بیافتد ۹۰ دقیقه حس خوب، دو ساعت حال و هوای ناب فوتبالی را خواهیم داشت. و شاید این همان چیزی است که مسی و هم‌تیمی‌های قدیمی‌اش سزاوار آن هستند.
ادامه این مطلب جالب را اینـــــــجا بخوانید.
