به نظر می‌رسد که برنده هفت توپ طلا زندگی در فلوریدا را دوست داشته باشد. اولین کاری که مسی بعد از گلزنی در اینترمیامی انجام داد این بود که فرزندانش را در آغوش گرفت. نه سراغ هم‌تیمی‌ها رفت و نه هوادارانی که فریاد می‌زدند و نه سلبریتی‌هایی که کنار زمین از این لحظات فیلم می‌گرفتند. مسی لحظه زیبای پس از گلزنی را با خانواده‌اش تقسیم کرد.
جمعه گذشته در استادیوم DRV PNK که حدود ۴۵ دقیقه با میامی فاصله دارد، انگار همه چیز از پیش تعیین شده بود. مسی در نیمه دوم وارد بازی مقابل کروس آسول شد، در حالی که امتیازات مساوی بود اما تیم جدیدش تحت فشار بود. در دقیقه ۹۳ لحظه حساس به مسی واگذار شد. درست در سمت چپ دروازه، و حدود ۲۵ یارد بیرون. او پیش از این بارها این گل را به ثمر رسانده بود. او دقیقاً منحنی و شیب توپ را می‌دانست.
البته که گل مسی ورزشگاه را به وجد آورد و ورودش به فوتبال آمریکا را به طرز زیبایی رقم زد. اما همیشه لحظه‌های دلگرم‌کننده کافی در فوتبال وجود ندارد، به خصوص زمانی که بازیکنان پولدار و برندهای بزرگ درگیر هستند. همه چیز بیش از حد زرق و برق دار، بیش از حد ساختگی به نظر می‌رسد. اما آن ثانیه، آن ضربه آزاد، کاملاً عالی بود.
و به این ترتیب سال‌های مسی در میامی آغاز می‌شود. ممکن است علیرغم شروع خاصی که داشت چندان موفق نباشد. ممکن است بازی‌هایش همیشه تماشایی نباشد، اما برای طرفداران و همچنین برای خود بازیکن، بسیار سرگرم‌کننده خواهند بود.
دو سال بد در پاریس
دوران حضور مسی در پاری‌سن‌ژرمن خسته‌کننده شده بود. حتی قبل از جام جهانی ۲۰۲۲ نیز مشخص بود که او از این پروژه خوشش نمی‌آید. اگرچه در لحظاتی به عملکرد خوبش ادامه می‌داد، اما فاقد ویژگی‌هایی بود که او را به بهترین بازیکن جهان در بارسلونا تبدیل کرده بود. جرقه‌هایی وجود داشت، ضربات آزاد، گلزنی، پاس گل، اما آن آتش، آن حرکت مداوم، آن دریبل‌های حیرت‌انگیز اصلا دیده نمی‌شد. در اوایل فوریه، هو کردن‌های اسطوره آرژانتینی شروع شد، او را به طور غیرقابل توضیحی مقصر ناکامیهای پی‌اس‌جی در اروپا دانستند در صورتی که اشتباهات دفاعی باعث خروج آنها از لیگ قهرمانان اروپا شد. چنین عصبانیتی تجربه مسی در پاریس را تلخ‌تر کرد.
مسی را هم نباید عاری از تقصیر دانست. در برخی مواقع، قطعاً می‌توان او را به خاطر تلاش‌هایش، یا تلاش نکردن‌هایش مورد انتقاد قرار داد. بی‌احتیاطی خاصی در بازی او وجود داشت. اما این مسی بود که در بدترین دوران فوتبالش در ۵۸ بازی ۲۲ گل زد و ۳۳ پاس گل داد. هواداران پاری‌سن‌ژرمن واقعاً چه چیز بیشتری می‌خواستند؟
مسی در پایتخت فرانسه خوشخبت نبود. او اعتراف کرد که خانواده‌اش هرگز به راحتی به شهر نرفته‌اند و گفت که هیچوقت محیطی راحت برای او و خانواده نبود. او بدون تعجب فاش کرد که هرگز نمی‌خواست بارسلونا را ترک کند. آنجا در واقع برایش به معنی دو سال نزول و لکه‌دار کردن میراثش بود.
شادی میامی
زمان احیا فرا رسید. اول با قهرمانی در جهان و کسب تنها جامی که از دستانش دور مانده بود. و بعد تصمیم برای اینکه با چند سال باقی مانده از دوران حرفه‌ای خود چه کار کند. میامی اولین گزینه او نبود (او می‌خواست به بارسلونا برگردد) اما قطعاً سرگرم‌کننده‌ترین گزینه بود.
مسی از همان ابتدای امضای قرارداد همه کارها را به سرگرم‌کننده‌ترین حالت ممکن انجام داد. با چند تماس تلفنی با دوستان قدیمی شروع شد. بوسکتس اولین کسی بود که بلافاصله پس از مسی با باشگاه قرارداد امضا کرد. جوردی آلبا نفر بعدی بود و قرار است در هفته آینده به تیم ملحق شود. سوارس هم به تیم خواهد پیوست البته یک سال دیگر. و گزینه محتمل بعدی آندرس اینیستا است.
آیا جهان واقعاً نیاز دارد به دیدن اینکه نیمی از تیم بارسلونا که در سال ۲۰۱۵ سه‌گانه را به دست آورد، تقریباً هشت سال بعد دوباره متحد شوند؟ شاید نه. هیچ چیزی هیچوقت ساده نیست. اما اگر قرار باشد که این آخرین آهنگ مسی در فوتبال باشد، چرا دیگران هم همین کار را نکنند؟
روزهای فوتبالی سوارس به شماره افتاده. آلبا دیگر به اندازه کافی برای لیگ برتر اسپانیا خوب نیست. اینیستا زمانی که به باشگاه ویسل پیوست، متعهد شد که آن را به بزرگترین تیم آسیا تبدیل کند، تلاشی که در آن شکست خورد. اما برای فراموش کردن این ناکامیها چه راهی بهتر از این که با دوستان قدیمی خود در ایالات متحده بازی کنند؟
به این راحتی نخواهد بود. اگر همگی به میامی برسند، نمی‌توانند هر ۵ نفر در هر مسابقه با هم بازی کنند و مواقعی پیش می‌آید که باید جایشان را به پاهای جوان‌تر بدهند. با این حال، اگر این اتفاق بیافتد ۹۰ دقیقه حس خوب، دو ساعت حال و هوای ناب فوتبالی را خواهیم داشت. و شاید این همان چیزی است که مسی و هم‌تیمی‌های قدیمی‌اش سزاوار آن هستند.
این مطالب را هم بخوانید:
- اینتر میامی؛ باشگاهی که برای مسی ساخته شده است!/ تأثیر لئو در MLS بزرگتر از بکام خواهد بود؟
- مسی واقعاً چه‌چیزی برای باشگاه آمریکایی به ارمغان می‌آورد؟/ همه‌چیز پول و جایگاه نیست؛ لئو مُبلِغ مذهبی شد!
فشاری برای پیروزی وجود ندارد
مسی در مصاحبه خداحافظی خود از پاری‌سن‌ژرمن به طور مفصل در مورد فشار بازی برای این باشگاه صحبت کرد. از بیرون هم واضح بود. هر قدم زیر سوال می‌رفت، هر پاس زیر سوال می‌رفت. اگر پاری‌سن‌ژرمن می‌باخت یا امتیاز از دست می‌داد، کاری که زیر نظر کریستوف گالتیه بسیار انجام دادند، ستاره آرژانتینی اولین کسی بود که توسط هواداران مورد سرزنش قرار می‌گرفت.
بارسا قرار بود اوج فشار فوتبالی مسی باشد، شهری که او را در انتظار ثمربخش بودنش بزرگ کرده بود. اما این انتظار همیشه به دلیل دلبستگی مسی به نشان باشگاه و عشق تزلزل‌ناپذیر طرفداران برآورده می‌شد. اگر مسی در بارسلونا شکست می‌خورد، باز هم او را دوست داشتند. اما در پاری‌سن‌ژرمن، این شدت فشار به طور ثابت وجود داشت به غیر از تحسین و تشویق بی قید و شرط هواداران، و به وضوح شکنجه‌آور بود. مسی در پایان دوران حضورش در پاریس به طرز آشکاری ناراضی بود.
اما اکنون هیچ فشاری وجود ندارد. ستاره آرژانتینی می‌تواند هر چقدر که می‌خواهد موفق یا شکست‌خورده باشد. میامی می‌تواند هر بازی را ۵-۰ برنده شود یا ۳-۱ ببازد. مسی اینجاست تا او را تماشا کنند نه اینکه قضاوتش کنند. او در واقع بزرگتر از آن است که توسط انجمن فوتبال آمریکا و MLS مورد انتقاد قرار گیرد. این موضوع هم کمک‌کننده است که تیم میامی تیم خوبی نیست. آنها در حال حاضر در رتبه آخر جدول کنفرانس شرق MLS قرار دارند و ۱۲ امتیاز کمتر از پلی‌آف هستند.
مسی وارد تیمی شد که از آن انتظارات زیادی ندارند. میامی باید حداقل ۹ بازی از ۱۲ بازی آخر خود را برنده شود. کار سختی است با در نظر گرفتن این نکته که آنها در کل فصل تنها در ۵ بازی پیروز شدند. حتی یک چرخش دراماتیک در فرم می‌تواند آنها را به خارج شدن از مجادله بکشاند. پس مسی می‌تواند هر چقدر که می‌خواهد جادویی یا تنبل باشد. اگر او میامی را به پلی‌آف برساند، مکتب دیگری از طلسم خود را رو کرده و بزرگی خود را دوباره نمایان کرده است. اگر او شکست بخورد، تلاشش شجاعانه بوده است. پس اگر او نتواند تیم آخر جدولی را به مرحله پلی‌آف بکشاند چه می‌شود؟ مسی تمام دوران حرفه‌ای خود را صرف بازی کردن تحت نظارت شدید کرده است. اکنون می‌تواند فصلش را راحت طی کند.
یک محیط پر از سلبریتی
کیم کارداشیان اولین عکس را گرفت. لبرون جیمز او را در آغوش گرفت. دی‌جی خالد و دیدی و کامیلا کابلو هم آنجا بودند. مسی از طریق دو بازی نسبتاً بی‌معنی چنین محیطی به وجود آورد. جام لیگ به پلی‌آف MLS میامی ارتباطی ندارد. با این حال، مسی با حضور خود گروهی از افراد مشهوری که هرکسی نمی‌تواند آنها را از نزدیک ببیند را جمع‌آوری کرده و این بازی‌ها را به رویدادهای مشهور تبدیل کرده است. استادیوم DRV PNK اکنون مکانی برای دیدن افراد مشهور است.
برای مسی کمی کنایه‌آمیز است. او از مرکز توجه بودن متنفر است، اما به دلیل شاهکارهایش همیشه توجهات را جذب کرده است. او فوتبالیست محبوب هواداران شده است، همه کارهایش کافی است. در اینجا هیچ انرژی هدر رفته، هیچ قدم اضافی، تلنگرهای غیرضروری وجود ندارد. او می‌خواست دوربین‌ها کنار بروند. اما این بار هیچ تهدیدی از پشت دوربین‌ها وجود ندارد. لبرون او را هو نمی‌کند. دی‌جی خالد تمسخر نمی‌کند. در صورت شکست میامی، کیم کارداشیان در توییتر او را ترول نخواهد کرد. در اینجا چشمان زیادی وجود دارد، اما چشم‌هایی که نگاهی تحسین‌آمیز دارند.
در همین رابطه:
- تصاویر| سلبریتی‌هایی که برای دیدن مسی در ورزشگاه اینترمیامی حاضر شدند/ از لبرون جیمز اسطوره‌ای تا کیم کارداشیان و خانواده دیوید بکام
- تصاویر| شام دوستانه مسی و بکام و خانواده‌های‌شان/ روزهای خوش میامی
خداحافظی ایده‌آل
اینترمیامی دو بازی اولش با حضور مسی را برد. اولی با آن ضربه آزاد معروف و دومی با ۴ گل که نقش پررنگی در به ثمر رسیدن هر ۴ تا داشت. این شاید بهترین نسخه مسی است که در ساحل جنوبی یافت می‌شود، بازیکنی که می‌تواند کنترل بازی را در اختیار بگیرد و بدون نیاز به توپ همیشه بر بازی مسلط باشد. مسابقاتی وجود خواهد داشت که او هم‌تیمی‌های خود را بالا می‌برد و باعث می‌شود که بازیکنان معمولی تیم شبیه بازیکنان کلاس جهانی شوند.
اما ممکن است بازی‌هایی با تاثیرگذاری کم‌تری نیز وجود داشته باشند، بازی‌هایی که پس از یک پرواز ۲۰۰۰ مایلی به سیاتل، مسی شبیه به هم‌سن و سالانش به نظر برسد. به سادگی ممکن است بازیکنان شاداب‌تر و متناسب‌تر از او پیشی بگیرند. در این لیگ قدرت جسمانی خیلی معنی دارد. ورزشکاران بهتری از او در MLS وجود دارند.
اما واقعاً مهم نیست. این جام و این لیگ آنقدرها برای ستاره آرژانتینی ارزش ندارد. این آواز قو است، پایانی باشکوه در حرفه‌ای پر زرق و برق. مسی همچنان می‌خواهد در مسابقات فوتبال پیروز شود، روحیه رقابتی چیزی نیست که به سادگی از بین برود. او بازیکن تنبل یا بی‌علاقه‌ای نیست. اینجا تعطیلات نیست و حریفان هم کار را برای او آسان نمی‌کنند.
در عوض، این یک فرصت عالی برای هواداران و مسی است. هواداران آنجا هستند تا چیزی را تجربه کنند که اگر او در اروپا می‌ماند هرگز نمی‌توانستند داشته باشند: تماشای فوتبال بازی کردن بهترین بازیکن تاریخ. و برای مسی شاید، پس از نزدیک به ۲۰ سال فشار، این راهی عالی برای پایان دادن به همه چیز باشد.
این مطالب را هم بخوانید:
- حواشی عجیب از مراسم معرفی لیونل مسی در اینترمیامی/ از حضور بز تا پخش ضعیف اپل تی‌وی!
- دیوید بکام فاش کرد: ۱۰ سال برای جذب مسی نقشه کشیدم/ قرارداد بستن با مسی مثل حس خوب قدم زدن در اولدترافورد است!
