تیم ملی در روزی که اصلا خوب نبود موفق شد حریفش را شکست دهد. هرچند زمین ورزشگاه فولاد شهر به معنای واقعی افتضاح و بازی کردن در آن بسیار سخت بود اما تیم ملی با همه ستاره‌هایش به زور از سد قرقیزستانی گذشت که جایی در بین تیم‌های سطح بالای آسیا ندارد. شاید اگر درخشش بیرانوند و هوش بالای ستاره ای مثل طارمی نبود، تیم ملی نمی توانست از سد حریف نه چندان مطرح خود بگذرد.
اگر مسائل حاشیه ای را کنار بگذاریم و به آمار بازی نگاه کنیم، متوجه یک فاجعه فنی در تیم ملی می شویم. تیم ملی حدود دو برابر قرقیزها مالک توپ بود. اتفاقی که البته در مقابل تیمی مثل قرقیزستان دور از انتطار نبود. با این حال فاجعه تاکتیکی تیم ملی آنجایی مشخص می‌شود که بدانیم قرقیزها با همین تعداد پاس اندک دقیقا دو برابر ایران شوت داخل چارچوب داشتند. اگر این روند ادامه پیدا کند و ضعف‌های فنی تیم ملی برطرف نشود، قطعا تیم ما در ادامه راه و در بازی مقابل تیم‌های قوی‌تر به شدت دچار مشکل خواهد شد.
