علی کریمی، هافبک ملی پوش شاغل در سوپرلیگ ترکیه مهمان عادل فردوسی‌پور در ویژه برنامه یورو ۲۰۲۴ بود. او در بخشی از حرف هایش به حادثه چند ماه قبل لیگ ترکیه ورود کرد.
به یاد داریم که همین چند ماه پیش در سوپر لیگ حرفه‌ای ترکیه «فاروق خوجا» مدیر باشگاه آنکاراگوجو به «خلیل امید ملر» داور بازی این تیم با تیم ریزه اسپور حمله کرد و با مشت به صورت او کوبید. کار بالا گرفت و پای رجب طیب اردوغان - رئیس جمهور ترکیه - هم به میان آمد. لیگ حرفه‌ای ترکیه به مدت دو هفته تعلیق شد و با وجود عذرخواهی رسمی مدیر آنکارا و استعفای او، برای همیشه و مادام العمر از حضور در مسابقات و میادین ورزشی محروم شد.
به شهادت علی کریمی که خود در این لیگ بازی می‌کند، این برخورد در کوتاه مدت جواب هم داد. هافبک ملی‌پوش ایرانی گفت که بعد از آن اتفاق برخورد بازیکنان و مربیان و هواداران با داوران به شکلی عجیب تغییر کرد و محترمانه شد. شاید اگر پای رئیس جمهور ترکیه به میان نمی‌آمد این تنبیه سخت و مادام العمر اتفاق نمی‌افتاد اما بهرحال نتیجه به سود فوتبال ترکیه شد.
علی کریمی در همین گفتگو به شباهت‌های بسیار فرهنگ ایران و ترکیه اشاره کرد، اینکه چقدر زندگی و رفتار در این دو کشور همسایه شبیه به یکدیگر است اما حتی اگر این شباهت هم وجود نداشت، ما باید از تجربه دیگران استفاده می‌کردیم. در تمام سال‌های اخیر هیچ کدام از قوانین و تمهیدات فدراسیون فوتبال تاثیری روی رفتار زشت بازیکنان و مربیان نسبت به داور و داوری نداشته و متاسفانه روز به روز بر حجم و چگونگی برخوردهای زشت با داوران، بیشتر و بدتر افزوده می‌شود.
سوال اینجاست که وقتی برخوردهای فعلی و قوانین موجود تاثیری در نتیجه نداشته چه اصراری بر امتداد همین مسیر هست؟ چرا یک بار برای امتحان هم که شده، ما روش کشور همسایه را در پیش نگیریم؟ فوتبال مورد توجه تمام مردم است و نقشی مهم در فرهنگ سازی در هر جامعه دارد، پس چه ایرادی دارد که رییس جمهور هم ورود کند؟ اما وظیفه اولیه و اصلی بر عهده فدراسیون فوتبال است. فدراسیونی که برای هرگونه جرمی تنها جریمه مالی را می‌شناسد که خیلی وقت‌ها افراد آن را از جیب خود نمی‌دهند و ضمناً ثابت شده که تاثیری در فرهنگ سازی و خویشتن‌داری ندارد.
کاش یک بار برای امتحان هم که شده ما از تنبیه به اندازه تشویق در فرهنگ سازی و قانون مداری استفاده کنیم. اگر جواب داد که چه بهتر و اگر هم جواب نداد، لااقل به امتحانش می‌ارزد و تلاشمان را کرده ایم. طی همین دو دهه عمر لیگ برتر حرفه‌ای بارها مبارزه با فساد در دستور کار فدراسیون قرار گرفته اما ریشه این غده چرکین هرگز نخشکیده است.
همین الان پرونده باشگاه مس رفسنجان باز است و تا ریاست کمیته داوران، درگیر ماجرا شده اند. اگر یک بار افرادی که جرم آنها اثبات شده مادام العمر از حضور در فوتبال محروم شوند، شاید ترمزی باشد برای کسانی که قدرت مقاومت کمتری در برابر وسوسه‌ها دارند. ماجرای «ف.ک» ها در دهه ۸۰ را به یاد دارید؟ آبروی بسیاری افراد رفت و خطاکاران هم تنبیه نشدند و فقط برای مدتی کوتاه از زیر نور دوربین‌ها در لیگ برتر به حیاط خلوت لیگ آزادگان تبعید و پس از مدتی با قدرت و تجربه بیشتر برگشتند و نتیجه این شده که امروز می‌بینیم!
باز هم می‌گوییم؛ هیچکس اتهام بدون سند را تایید نمی‌کند اما اگر کسی به جرمش اعتراف و اثبات شد، چرا نباید برای همیشه از حضور در فوتبال محروم شود؟
