اردشیر لارودی؛ این سه بازی ویژه و سه پیکار خاص از هفته اول است! هفته اول لیگ برتر و نبردهای چالشی و مجادله‌های درگیرانه؟ اولین نبرد را تماشا می‌کنیم بین استقلال و سپاهان! یک تیم هنوز ناقص با یک تیم تقریباً خوب و در اوج مناسبت‌های تیمی بسته شده! در آزادی، استقلال و سپاهان! اولی، کامل شده به تقریب! دومی در حال شناختن نسبی چیدمان خود! کار هر دو تیم از سخت هم سخت‌تر است، شرایط علیه سپاهان به مراتب دشوارتر! و این نکته بر لب همه جاری که بعد از فرهاد، چگونه یاد او را باید از خاطر برد! فرهادیسم علیه فرهاد یا فرهادیسم سرابی بود و تمام شد! این یک پایان تلقی می‌شود یا یک آغاز بیش‌تماشادار! پاسخ هر پرسش را در دل همان بازی باید یافت، باید که ارائه کرد! فرهاد علیه فرهاد یا سپاهان علیه استقلال! جنگاوری، کلید هر قفلی است! جنگاوران، فاتح هر پیکارند! تا کدام‌یک اهل جنگ و تیمی جنگجو و شمشیر از رو بسته باشد!
دربی و فراتر از دربی
از شهرآوردهای مختلف گفتیم و به دربی‌های سه‌گانه اشاره کردیم! در این بیان واضحات، می‌رسیم به برخورد تراکتور با گل‌گهر! نوع دیگری از نبردهای همیشه دنباله‌دار و همواره برخوردار از وقت اضافه‌ای خیلی اضافه‌دار! دوباره امیر قلعه‌نویی، ثبات‌های فکری‌اش و دوباره امیر قلعه‌نویی با متغیرهای ثابتش!
همیشه همان و همان که همیشه بود! در پی گم کرده‌ای دویدن و نگشتن! جست‌وجو نمودن و نیافتن! حسرت و آرزوهای این‌جوری نخواهید یافت شما هم که نیافته‌ایم ما! آن‌هم در پی جست‌وجوی فراوان آن‌هم بر لب همه دریاها! امیر را این بار در چرخه قهرمانی برده‌اند! بهترین نفرات جوان و پرهنرش را، مال خود کرده‌اند! دست را پاک خالی کرده‌اند و آب پاکی، روی انگشتانش هم ریخته‌اند! ولی امیر سودای جام بردن دارد! جوانی از سر! دندان تیز کردن! به امتیازهای بسیاری از امتیازهای درشت چشم دوختن! چشم طمع نه که دیدن و خواستن یا سودای قهرمانی! امیر و تراکتور! به این می‌گویند سودا و باور قهرمانی! تراکتور هم تمام ملزومات قهرمان شدن را دارد، تا هفته‌های سوم و چهارم و بعد از آن صبر کنید و ببینید!
ذوب‌آهن و یقه‌گیری
کاملاً با شما موافقیم! مصاف ذوب‌آهن و پرسپولیس هیچ ربطی به هیچ دربی و شهرآوردی ندارد! ولی برای پرسپولیس، رزمیدن با تیم مهدی تارتار از جمله ملاقات‌های سخت و غیرقابل گمانه زدن است! به ویژه که این بار یحیی گل‌محمدی، بند دلش از یک جای حساس می‌لرزد! پرسپولیس آن‌قدر به ناقص بودن ترکیب تهاجمی خود باور دارد که تک‌تک نفراتش به این برداشت رسیده‌اند و خود را تیمی هنوز تأیید نشده از نظر تاکتیکی می‌دانند! یحیی در همه پست‌ها، مردانی دارد که اتکا کردن به تک‌تکشان امری صواب است، ولی همین تیم برای گل زدن، چرخ‌هایش سنگ می‌زند! و پرسپولیس، برای قهرمان نشدن، معمولاً در دام حرکتی همین تیم می‌افتد!
کم از دربی هم نیست
لیگ ۲۲، پر خواهد شد از درگیری‌های زیبا! یقه گرفتن‌های سفت و محکم از همین روز اول قابل رؤیت است! دربی‌های غیرشهرآوردی، تن و بدن همه را می‌لرزاند! پرسپولیس با اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی، کاسیانو، سعید قاسمی و... باز هم از کمبود بازیکن می‌نالد! معلوم نیست قهرمانی، چه ابزار و چه لوازمی لازم دارد که در اختیار یحیی و مردانش قرار نمی‌گیرد! می‌گویند «از نخورده بگیر بده به خورده» حکایت پرسپولیس است که مزه استفاده از ۲۱-۲۰ بازیکن خوب‌تر زیر زبانش است!
