خریدها این فصل پرسپولیس فوق‌العاده جذاب و چشمگیر هستند؛ بیرانوند ستاره سابق تیم، پورعلی گنجی ملی‌پوشی که ۵ فصل لژیونر بوده و دانیال اسماعیلی‌فر که یکی از سه بازیکن برتر فصل قبل به حساب می‌آمده و در پست خودش نفر اول است. به اینها اضافه کنید فانتزیستی مثل سروش رفیعی یا مثلاً سجاد شهباززاده که دو فصل قبل آقای گل لیگ برتر شده یا مثلاً نورافکن ملی‌پوش و ولسیانی خوش‌قد و قامت که ابعاد لیگ برتر خودمان را خوب می‌شناسد و شاید سعید صادقی که آقای پاس گل فصل قبل بوده است.
این خریدها برای پرسپولیس هیجان‌انگیز است اما وزن و اعتبار و البته قیمت آنها نشان می‌دهد همه آنها باید در ترکیب اصلی قرار بگیرند و اگر تعداد خریدهای مهم یحیی مثلاً به عدد ۶ یا ۷ برسد نیمی از ترکیب اصلی پرسپولیس در فصل آینده تغییر خواهد کرد.
از طرفی بعد از جدایی حامد لک و سعید آقایی حالا صحبت از جدایی احتمالی احسان پهلوان و علی شجاعی هم هست. در عین حال بعید نیست نفراتی مثل میلاد سرلک حاضر به تمدید قرارداد نباشند و وضعیت علیرضا ابراهیمی، رضا اسدی، سیامک نعمتی، رامین رضاییان و سیدجلال حسینی هم مشخص نیست. از سوی دیگر صفروف و تمیروف جدا می‌شوند، وضعیت آل‌کثیر مبهم است و شاید خبری از تمدید قرارداد او نباشد و البته وحید امیری احتمالاً نیم‌فصل اول را از دست خواهد داد.
از بین تمدیدی‌ها و آنهایی که با پرسپولیس قرارداد دارند هم شاید فقط موقعیت مهدی ترابی در ترکیب اصلی تضمین شده باشد مگر اینکه مثلاً سرلک حاضر به تمدید شود یا باشگاه در جذب ولسیانی ناموفق بماند و یکی مثل علی نعمتی به ارنج اصلی بیاید.
همین حالا در ترکیب‌های رویایی هواداران فقط می‌توان نام مهدی ترابی و کمال کامیابی‌نیا را از بین بازیکنان قبلی در شماتیک‌های دلخواه و مد نظرشان پیدا کرد و اگر واقعاً اینگونه باشد خطر زلزله، ترکیب پرسپولیس را تهدید می‌کند.
پرسپولیس برانکو و حتی تیم کالدرون و یحیی در سه فصل گذشته نان ثبات‌شان را خوردند. تغییرات ترکیب هر فصل نسبت به فصل گذشته زیاد نبود و اگر تعداد خروجی‌ها و ورودی‌ها زیاد میشد استراکچر تیم تغییر زیادی نمی‌کرد و بازیکنان با شناخت کافی از یکدیگر و درک متقابل از هم شرایط فنی قابل اشاره‌ای در تیم رقم زده بودند کما اینکه پرسپولیس در دو فصل گذشته نان کارهای ترکیبی و مثلث‌های کنار زمینش را می‌خورد و اصلاً اساس حملاتش را بر این فاکتور گذاشته بود.
بله اسامی جذب شده و آنهایی که باشگاه و یحیی دنبال‌شان هستند همه بازیکنان شاخص و مهره‌های جذابی هستند و می‌شود با آنها یک ترکیب رؤیایی ساخت که قبل از سوت شروع بازی دو گل از حریفش جلو افتاده و روی کاغذ همه تیم‌ها را براحتی شکست می‌دهد اما آن سوی قضیه را هم باید نگاه کرد؛ اینکه با بهم ریختن استراکچر تیمی، هارمونی تیم هم کاهش خواهد یافت و یحیی گل‌محمدی چالش بزرگی برای رسیدن به نظم تیمی و هارمونی مد نظرش خواهد داشت.
نمونه این اتفاق فصول گذشته در تیم‌های بزرگ و ولخرج بخصوص استقلال رخ داده و این تیم با تغییرات متعدد در ترکیب و جذب نفرات تازه‌وارد پرتعداد حتی با نام‌های بزرگ و اعتبار فنی بالا نتوانسته به هارمونی تیمی و انسجام لازم برای مدعی شدن و قهرمانی دست یابد و همیشه یک جای کار می‌لنگیده است. حالا هم این ترس وجود دارد که پرسپولیس با این حجم از تغییرات در اسکواد خود و ترکیب اصلی که به نظر می‌رسد بین ۶۰ تا ۹۰ درصد تغییر خواهد کرد چالش بزرگی پیش روی خود خواهد داشت و شاید حداقل در هفته‌های ابتدایی خبر از انسجام و هارمونی در شکل تیم نباشد. در عین حال وقتی وارد فصل شویم چالش‌های دیگری گریبان کادر فنی را خواهد گرفت. چالش نشاندن ستاره‌ها یا بازیکنان باتجربه روی نیمکت، چالش بالاتر رفتن میانگین سنی تیم با توجه به خریدهایی که غالباً سن بالایی دارند و قرار است فیکس باشند و... . در واقع اگر یحیی گل‌محمدی نتواند چالش اصلی را مدیریت کند و از آن نگذرد چالش‌های بعدی امانش را خواهد برید و این چیزی نیست که هواداران و منتقدان با این همه خرید جذاب و بستن تیمی قدرتمند انتظارش را بکشند.
