به گزارش خبرورزشی، جواد نکونام به فلسفه فوتبال دفاعی باور داشت. سبکی که مبتنی بر گل نخوردن است و به طور مشخص هواداران میلیونی از تیم‌های بزرگ انتظار بازی تهاجمی و گلزنی دارند. از این منظر نکونام از همان ابتدا انتخاب خوبی برای استقلال نبود...
وقتی جواد نکونام بعد از ۳۶ بازی رسمی داخلی (۳۰ بازی فصل قبل + یک بازی در جام حذفی و ۵ مسابقه در این فصل) استعفا داد و سهراب بختیاری‌زاده جانشین او شد، مشخص بود که شوک تغییر مربی جواب می‌دهد.
سهراب در زمان بازی یک مدافع تهاجمی و گلزن بود و مثل همه خوزستانی‌ها عاشق فوتبال تهاجمی، تیم بزرگ نیز همواره برای بردن و گل زدن به میدان می‌آید.
از شانس خوب استقلال آزاد شدن فنر روحی بازیکنان و شوک تغییر مربی خورد به بازی با تیم قعرنشین هوادار که در هر شش بازی قبلی تاریخش برابر استقلال بازنده صرف بود و در شش بازی قبلی این فصل حتی یک گل هم نزده و سه امتیاز از سه بازی بیرون خانه داشت.
استقلال در همان نیمه اول این بازی دو گل زد، دو ضربه به دیرک دروازه داشت، دو فرصت تک به تک و مسلم گلزنی را زوج خط حمله این تیم یعنی بلانکو و مهرداد محمدی مقابل محمد حسین اکبر منادی از دست دادند و یک گل رامین رضاییان هم که آفساید اعلام شد.
صد البته سید حسین حسینی هم یک تک به تک را از هوادار گرفت اما میزان موقعیت‌هایی که بازیکنان استقلال در بازی تهاجمی ساختند، انصافاً غیر قابل چشم پوشی بود.
و حالا که صحبت از مقایسه بین استقلال نکونام با استقلال بدون نکونام است، بد نیست مقایسه‌ای هم بین استقلال و پرسپولیس داشته باشیم! قرمزها در بازی قبلی در همین ورزشگاه قلعه حسن خان کاسه کوزه ناکامی مقابل پاختاکور را سر زمین و چمن نامطلوب شکستند.
اما استقلال در همین چمن نامطلوب و همان ورزشگاه قلعه حسن خان فوتبالی چشم نواز بازی کرد و برد!
