حرفهایی که تعدادی از آنها برای اهالی فوتبال و به ویژه هواداران آبی تازگی نداشت. از یک فصل نقل و انتقالات ضعیف تا اختلاف نظر و سلیقه اش با نکونام و از بدهی ها و شکایت ها و تعدادی دیگر در عین تازگی باز هم برای هواداران آبی قانع کننده نبود.
خطیر آمده بود که از خودش بگوید، از اوضاع ناآرامی که طی حداقل دو سه فصل گذشته روی هم تلنبار شده بودند بگوید، از سکوتش که هفته ها و ماه ها روی اعصاب بود اما بالاخره مشخص شد که چه دلیلی داشت، دلیلی که هنوز برای هواداران آبی باز قانع کننده نیست.
از ابتدای گفتگو بارها و بارها اختلاف نظرها و تنش و ناآرامی بین مدیرعامل و سرمربی به وضوح دیده می شد، گفته های خطیر از یک سو، و گفته های قبلی نکونام از سویی دیگر مشخص بود که دو مسیر جدا از هم وجود دارند که شاید مجبور باشند با یک هدف حرکت کنند اما شاید حرکتی که هیچگاه به مقصد ایده آل یکدیگر نرسد.
در لا به لای گفته های خطیر بارها و بارها این اختلاف ها به وضوح دیده شد، اختلافی که هر چقدر در صحبت ها ناراحت کننده و تلخ بود چندین برابرش در واقعیت و درون باشگاه و تیم آزار دهنده و مطمئنا به ضرر تیم استقلال خواهد بود.
خطیر حرفهایش را گفت، حرفهای راستی که هم برای خودش راست بود و هم حرفهای سرمربی اش را راست می دانست و راست هایی که اهالی فوتبال می مانند و هواداران آبی که بدانند بین دو راست کدام حرفها راست تر هستند و کدام یک تنها برای دل خوش کردن طرف مقابل بیان می شوند.
خطیر پس از چند ساعت گفتگو باز به میز و صندلی مدیریت خود در باشگاه استقلال برگشت و هواداران آبی ماندند و بسیاری واقعیت هایی که گفته شد اما راهکاری برای آنها دیده نمی شود.
خطیر از هر دری سخن گفت و به معنای واقعی زبان گشود تا پس از ماه ها از سکوت خود بیرون آمده باشد اما بنا به گفته خودش همچنان از این پس هم در سکوت خواهد رفت تا آرامش استقلال از اختلاف هایش برهم نخورد.
آرامشی که چه با سکوت و چه با فریاد نه نگه داشته خواهد شد و نه از بین خواهد رفت، مهمتر از سکوت پیدا کردن راه حلی برای رسیدن به آرامش است.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
