اردشیر لارودی؛ انگار این بار آش خیلی شور شده است؛ شاید هم نه! و شاید هم این شورنمایی، خودش یک جور بازی مدل جدید و مدل آخر است! این روزها، با هر کس حرف می‌زنی یا تمایل نشان می‌دهی که اهلیت حرف و گفت‌وگو داری، طرف سپر انداخته، چنین نشان می‌دهد که تسلیم یا آماده تسلیم شدن در قبال حرف حساب است. همه از پول‌سالاری که جای حرفه‌ای‌گری را گرفته است شکوه‌ای عمیق دارند! همه می‌گویند و نشان می‌دهند که اراده‌ای بزرگ دارند برای مقابله با نحوه اداره فوتبالی که به زعم ایشان، عنقریب است که به نقطه صفر برسد!

نگرانی‌ها، بی‌جا نیست! ترسیدن‌ها ریشه در واقعیت‌ها دارند! باید کاری کرد اما نه هر کاری! نه توسط هر کسی! نه با هر وسیله‌ای و نه با هر خواست و هدف‌گذاری و آماج‌گیری غلط و درستی! به پول فوتبال- پولی که در فوتبال هزینه و خرج می‌شود و به جایی هم نمی‌رسد- اشاره دارند که مسبب بدبختی‌ها می‌دانندش! در چرخه اشکال‌یابی، خود پول مشکل نیست، نحوه استفاده از ماهیت پول است و نحوه استفاده از این اهرمی که راه را و چاه را نشان می‌دهد یا نشان نمی‌دهد! ترسم نرسی به کعبه ‌ای اعرابی/ کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است! حضرات، به ترکستان می‌روید!

اراده‌ای مردانه

چشم‌ها همه ترسیده‌اند! بازی در فضای یارگیری، جور ناجوری پیش می‌رود! و این یکی از معدود دفعاتی است که همه با هم در پیوند و پیوست کامل لول می‌خورند! خبری از اختلاف نظر و روبه‌روی هم! ایستادن‌های واقعی یا غیر واقعی نیست! چشم‌ها ترسیده‌اند! خیرخواهان و نیک‌اندیشان به زبان وحدت و اتفاق حرف می‌زنند و حرف‌های قابل توجهی هم می‌زنند! تیم‌های پشت پرده، البته که کار خود را می‌کنند! کسانی که همیشه ‌ساز خود را کوک کرده و آواز خویشتن را سر می‌دهند! باید کاری کرد، نه از این کارهای الکی، نه از این تظاهر به کار کردن‌های آبکی! فوتبال محتاج یک اراده قوی است.

از درد فوتبال حرف می‌زنیم و کاری نداریم به کار آنها که دردی ندارند و مخاطب ما و هیچ‌کس نیستند! فوتبال با کاستی‌ها و کمبودهای ریشه‌دار خودش دست به گریبان است و باید که مسائل خود را در همین دایره حل کند! سقف قراردادها و کف پرداخت‌ها، کاری برای فوتبال ایران از پیش نمی‌برد! باید نگاهی همه سو نگر داشت و باید گوش برای شنیدن و چشم در راستای دیدن و قدرت تجزیه و تحلیل داشت.

پول را باید لازم و ضروری و محترم و عصای دست و اهرم حرکت دانست! نه بیشتر و نه کمتر! نه خود را اسیر برنامه‌های فاقد برنامه باید کرد و نه ادای عمل کردن به یک برنامه همه سو نگر را باید درآورد! فوتبال را با تمام کلیتش، با تمام ظرفیتش و با تمام شکل‌پذیری‌اش دوست باید داشت! دوست باید داشت.

نفت آبادان و مربی جدیدش

برای سرمربی جدید نفت آبادان- رضا پرکاس- روزهای خوبی را طلب می‌کنیم. مربی جدید نفت آبادن را برنده و پیروزمند می‌خواهیمش! اینکه آشنا نیست و نوپدید است و با ایده‌های لو نرفته آمده، برای رقیبانش در تیم نفت آبادن یک تهدید و برای خودش- که اسمی آشناست- فرصت است! موفقیت پرکاس به کسانی که وقت فوتبال را مدت‌هاست گرفته‌اند و انرژی‌اش را هدر داده‌اند یک علامت هشدار است! برای نفت آبادان و پرکاس موفقیت طالبیم...