خبرورزشی/ امیرعباس واسعی؛ بعد از شکست تیم ملی برابر بحرین و عراق جلسه هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال برگزار شد. در این نشست اعضای هیئت‌رئیسه از نتایج تیم ملی در دو بازی یادشده ابراز نگرانی و تأکید کردند که باید در آینده روند تیم ملی تغییر کند. خشونت و قاطعیت در همین حد! در ابتدای نشست اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیونی‌ها از خود به خاطر حمایت از تیم ملی تقدیر کردند. به خاطر پشتیبانی از تیم ملی. گویی که قرار بود تیم ملی با اتوبوس و در ادامه با کشتی راهی بحرین و اردن شود که تهیه پرواز چارتر برای تیم ملی جای تحسین و تشکر دارد! و البته کیست که ندانت این بخش در واقع تشکر از خودشان بود و اعلام برائت از نتیجه در نزد افکار عمومی!
بگذریم. ابراز ناراحتی به خاطر دو شکست! کافی نیست و دردی دوا نمی‌کند. هیئت‌رئیسه البته مدت هاست تصمیم‌گیری در مورد تیم ملی را به مهدی تاج واگذار کرده. به واقع تعیین سرنوشت تیم ملی به یک نفر محول شده و این اشتباه محض است. حالا اصلاً فرض کنید اعضای هیئت‌رئیسه این توانمندی را داشته باشند که رودرروی مارک ویلموتس بنشینند و با او در مورد دو باخت برابر بحرین و عراق گفتمان کنند. اصلاً آن‌ها چه می‌توانند بپرسند؟ کدام‌شان فوتبال بازی کرده یا حتی می‌داند فوتبال چند نفره است؟ اصلاً فرق فوتبال و هندبال چیست؟ اینجاست که به انتخاب اعضای هیئت‌رئیسه نقد‌های زیادی وارد است. انتظار می‌رفت در ساختمان سئول علی دایی برای فوتبال ملی تصمیم بگیرد یا مهدی مهدوی‌کیا، حسین کلانی و کریم باقری و دیگر نخبه‌های فوتبال، اما قانون به گونه‌ای است که هیچ یک از این‌ها نمی‌توانند وارد تشکیلات مدیریتی فوتبال شوند و گویی بعد از آویزان کردن کفش‌ها همه فوتبالیست‌ها باید مربی شوند! صدالبته بسیاری فوتبالیست‌ها از قدیم، چون دنبال درس و مدرسه نبودند و برای مربیگری هم کار خاصی لازم نبود بکنند، اتوماتیک‌وار بعد از بازی مربی شدند. در حالی که فوتبال ما مدیر تصمیم‌گیرنده هم می‌خواهد. مدیری که در چنین بحرانی بنشیند رودرروی مارک ویلموتس و او را به خاطر دو باخت بد و مفتضحانه بازخواست کند و در نهایت به این نتیجه برسد که مرد بلژیکی توانمندی عبور از این بحران را دارد یا نه. در همه دنیا بازیکنان بزرگ و معمولی چه برای مدیریت و چه مربیگری باید کلاس بروند و درس بخوانند و به همین دلیل تمام مدیران فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها از بزرگان خودشان هستند، اما اینجا مشکل ۲ سویه است.
فدراسیونی‌ها خود را مدح و ستایش می‌کنند؛ به خاطر اینکه به تیم ملی زمین تمرین دادند، به خاطر اینکه به تیم ملی استخر دادند، به این خاطر که تیم ملی را با پرواز اختصاصی راهی بحرین و اردن کردند، اما در این بین هیچ‌کس از خود سؤال نکرده است چرا مارک ویلموتس در فاصله بین بازی بحرین و عراق تنها سه روز در ایران بود؟ هیچ‌کس از خود سؤال نکرد چرا مارک ویلموتس بازی‌های لیگ برتر را نمی‌بیند؟ مارک ویلموتس بر چه اساسی به مسعود شجاعی در بازی با عراق فیکس بازی داد که تیم را رهبری کند؟ او که خود آتیش‌بیار معرکه بود! به جای اینکه جوان‌ها را آرام کند، بر آتش می‌افزود. می‌گویند او در زمان کارلوس کی‌روش هم به تیم ملی دعوت می‌شده در حالی که اواخر حضور کی‌روش در تهران خیلی کم بازی کرد. به طوری که اصلاً قابل بحث نبود. اصلاً اگر قرار است همان لیست کی‌روش با همان ترکیب بازی کنند پس معنی مربی جدید چیست؟ هر کدام ما ۸۰ میلیون نفر هم می‌توانیم روی نیمکت بنشینیم و تماشا کنیم!
مارک ویلموتس بعد از بازی با عراق تنها سه ساعت در تهران بود و تنها به مهدی تاج توضیح داد! آیا این کافی است؟ راستی اعضای کمیته فنی فدراسیون فوتبال چه کسانی هستند؟ آیا این‌ها نقد خود در مورد تیم ملی را به هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال انتقال دادند؟ آیا این‌ها اجازه دارند با مارک ویلموتس در مورد بازی با بحرین و عراق بحث کنند و اشتباه مربی بلژیکی را به او بگویند؟ اصلاً او را می‌بینند؟ اصلاً کسی ویلموتس را دیده و اجازه داشته با او حرف بزند؟
نه هیئت‌رئیسه و نه کمیته فنی؛ گویی فقط باید هیئت‌رئیسه چند خط ابراز ناراحتی می‌کرد. همین و بس. مارک ویلموتس هم به سلامتی برگشته کشورش و زندگی عادی را دنبال می‌کند. دوباره چهار ماه دیگر به تهران می‌آید و یکی، دو روز پیش از بازی تیم ملی را تمرین می‌دهد و خلاص. اگر هم تیم ملی به جام جهانی صعود نکند ککش نمی‌گزد و پولش را می‌گیرد. تا سنت آخر. این آقایان هم همان‌طور که در ۱۵ سال اخیر بر مصدر کار بوده و برای فوتبال تصمیم گرفته‌اند، می‌مانند و دوباره روز از نو، روزی از نو!