اینتر به گل نیاز دارد، اینزاگی به اطمینان؛ طارمی بی طارمی، فقط لائوتارو مارتینز!

به گزارش خبرورزشی، مأموریتی در دو جبهه؛ اینتر با اتکاء به کاپیتان خود... این تیتر گاتزتا دلو اسپرت است که می نویسد؛

بار دیگر، همه چیز به صحنه‌ای تکراری می‌ماند: دو سال پیش، پیش از دیدار نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برابر میلان، اینتر در هفته‌ی سی‌وچهارم سری آ به مصاف رم رفت. آن زمان نیز لائوتارو کاپیتان تیم بود؛ در هر دو دیدار به میدان رفت، اما مدیریت شده: برابر رم در نیمه دوم وارد زمین شد و در یورودربی با نقشی کلیدی، تیمش را تا استانبول هدایت کرد.

این بار اما شرایط متفاوت است: اینتر دو هدف بزرگ در پیش دارد ـ اسکودتو و لیگ قهرمانان ـ و هر دو به یک اندازه سنگینی می‌کنند. اکنون، دیگر جایی برای توقف لائوتارو نیست.
با تنگ‌تر شدن حلقه‌ی محاصره و نبود جایگزین‌های هم‌سطح (طارمی و کورئا؟)، نقشه‌ی اینزاگی روشن است: لائوتارو فردا برابر رم و چهارشنبه در برابر بارسلونا هدایت‌گر تیم خواهد بود. اینتر به گل نیاز دارد و اینزاگی به اطمینان.
چرخش کنار گذاشته شده: کاپیتان در همه‌ی دیدارهای پیش رو بازی خواهد کرد و ماراتن او احتمالاً پس از نبرد مونتژوئیک نیز ادامه خواهد یافت.

فرسودگی:
برای بازیکنی که از فصل گذشته تقریباً بی‌وقفه در میدان بوده، این چشم‌انداز، لرزه‌آور است.
در نگاهی به تقویم، آسان‌تر است که بازی‌های غیبت او را بشماریم: لچه، ورونا، اودینزه در سری آ؛ دیدار برگشت برابر فاینورد در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان؛ و دیدارهای برابر لاتزیو و نخستین مصاف با میلان در کوپا ایتالیا.

از مجموع ۵۱ بازی اینتر در فصل جاری، تنها شش بازی را از دست داده است؛ تنها نیکولو باستونی با ۴۸ بازی، آمار بالاتری از او دارد.
لائوتارو با ۴۵ حضور، از آمار فصل پیش خود (۴۴ بازی) فراتر رفته و برای رسیدن به رکورد ۵۷ بازی فصل ۲۰۲۲-۲۰۲۳، که با حضور در فینال استانبول به اوج رسید، تنها چند گام فاصله دارد.

در افق، دست‌کم هشت دیدار دیگر در انتظار است: هفت بازی میان سری آ و نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، به اضافه‌ی سه مسابقه در جام باشگاه‌های جهان.
با احتساب رسیدن به فینال مونیخ و پیشروی تا مراحل نهایی جام فیفا، تعداد بازی‌ها می‌تواند به ۵۶ برسد.
لائوتارو هنوز به تابستان و آمریکا نمی‌اندیشد؛ تنها هدف او، کشاندن اینتر تا انتهای مسیر افتخار در ماه مه است.

نشانه‌های خستگی:
در دربی برابر میلان، نشانه‌های خستگی آشکار شد.
لائوتارو، پس از شش بازی پیاپی در ترکیب اصلی، دیگر نیروی همیشگی را نداشت. اما این ضعف تنها متوجه او نیست: افت کیفی هم‌تیمی‌های خط حمله نیز کار را برایش دشوارتر کرده است.
در تمامی پنج دربی این فصل، اینتر تحت فشار قرار گرفت؛ لائوتارو همچنان یکی از پرتلاش‌ترین مردان میدان بود.

چالش‌های پیش رو:
ضربه‌ی شوک لازم باید در ساعات پیش رو، از لائوتارو آغاز شود؛ برابر دو حریفی که پیش‌تر زخم خشم او را چشیده‌اند.
در اکتبر گذشته، برابر رم در المپیکو، این کاپیتان بود که بازی را به سود اینتر رقم زد. در نیوکمپ، دو سال پیش، برابر بارسلونا نیز با یک گل و یک پاس گل، نقشی حیاتی ایفا کرد و اینتر را به سوی فینال سوق داد.

در نبرد پیش رو برابر بارسلونا، شاید بار دیگر شاهد شکل‌گیری ترکیب ThuLa ـ تورام و لائوتارو ـ باشیم.
هرچند احتیاط همچنان الزامی است: تورام هنوز به تمرینات گروهی بازنگشته و دست‌کم به یک یا دو جلسه تمرین کامل نیاز دارد تا برای لیگ قهرمانان آماده شود؛ موضوعی که در باشگاه با امیدواری پیگیری می‌شود.

اتکا به شماره‌ی ۱۰:
در این میان، تنها یک یقین وجود دارد: شماره‌ی ۱۰، که گذشته، حال و آینده را به هم پیوند می‌دهد.
لائوتارو همان گلزن اسکودتوی گذشته و قهرمان این فصل لیگ قهرمانان است؛ و اکنون، همانند گذشته، یا شاید فراتر از آن، بار سنگین اینتر را بر دوش می‌کشد.