زندگی با رئال مادرید برای آنچلوتی تمام شد؛ میلان و رم، رویاهای بازگشت/ کارلتو به نزدیکی قلب خود برمی گردد؟

به گزارش خبرورزشی، برزیل مدت‌هاست برای جذب سرمربی ایتالیایی وسوسه نشان داده، اما دو باشگاه قدیمی‌اش – میلان و رم – به‌زودی با مسئله تغییر مربی روبه‌رو خواهند بود، و هنوز به راه‌حلی قطعی نرسیده‌اند.

دیگر کسی نیست که برایش ترانه‌ی آشنای «برخی عشق‌ها هرگز پایان نمی‌یابند، دور می‌زنند و بازمی‌گردند» را زمزمه کند، اما اگر کارلو آنچلوتی به میلان یا رم بازگردد، بی‌تردید بخشی از قلبش را بازمی‌ستاند. این فقط یک خیال خام است؟ فرضیه‌ای عملی؟ یا رؤیایی شیرین برای فرار از واقعیت؟ شاید هم پرسشی صد میلیون یورویی، اما وقتی ستاره‌های آسمان مادرید کم‌فروغ شده‌اند و هواداران سفیدپوش عملاً از او عبور کرده‌اند، بازگشت به جایی که روزگاری در آن، ضربان فوتبالش می‌تپید، چندان هم دور از ذهن نیست.

می‌توان حتی پرسش را وارونه کرد: چرا میلان یا رم به سراغ رفیق قدیمی نروند؟ شاید همین تردید است که باعث شده هنوز تصمیم نهایی برای فصل آینده گرفته نشده باشد.

سبک خاص کارلتو
بله، هنوز در محدوده‌ی «وسوسه» هستیم، اما فوتبال، بارها نشان داده که می‌تواند خیال را به واقعیت بدل کند. آنچلوتی در رئال به پایان یک چرخه رسیده، حتی اگر قراردادش تا تابستان ادامه داشته باشد. حذف سنگین از لیگ قهرمانان، نقطه‌ی انفجار وضعیتی بود که مدتی‌ست شکننده به‌نظر می‌رسید. باشگاه و مربی، هر دو آماده‌ی جدایی‌اند؛ تنها مانده توافقی شایسته برای پایان. رفتنی که البته با وقار خواهد بود: مربی‌ای با ۱۵ جام در شش فصل، از جمله سه لیگ قهرمانان، که یکی‌شان همان دسیماست.

و پس از آن چه؟ چند راه پیش روی اوست. یکی، که مدت‌هاست در هوا معلق است، نیمکت تیم ملی برزیل. فدراسیون فوتبال این کشور مدتی‌ست در پی اوست، هرچند رقبای پرتغالی چون خورخه ژسوس و آبل فریرا نیز مطرح هستند. حتی بازنشستگی کامل را هم رد نکرده؛ پایان سی سال سرمربی‌گری، با افتخاراتی بی‌نظیر. با این حال، یک مسیر دیگر هم وجود دارد: بازگشت به ایتالیا، جایی که همه‌چیز از آن آغاز شد.

جایی که عشق آغاز شد
رم؛ جایی که نامش را در فوتبال مطرح کرد. میلان؛ جایی که جهان را فتح کرد. به‌عنوان بازیکن، برای رم و میلان مجموعاً ۳۸۷ بازی انجام داد؛ با قهرمانی لیگ در رم و دو جام قهرمانی اروپا و بین‌قاره‌ای در میلان. بعدها، روی نیمکت همان میلان، همه‌ی آن افتخارات را تکرار کرد: قهرمانی در ایتالیا، اروپا و جهان.

اما کارلتو چیزی فراتر از ویترین افتخارات است. او مربی‌ای محبوب، متین و متعادل است؛ کسی که در رختکن، به قلب بازیکنان نفوذ می‌کند و در باشگاه‌ها، فضاهایی مثبت می‌سازد. چیزی که هم رم و هم میلان به‌شدت نیاز دارند: ثبات، هویت، و چشم‌انداز روشن. در هر دو شهر، بازگشت آنچلوتی اتفاقی تاریخی خواهد بود؛ هیجانی که تا سطوح بالای مدیریت باشگاه نیز کشیده می‌شود.

نور و سایه
اما «اگر»ها زیادند. حقوق سالانه‌ی حدود ۱۰ میلیون یورویی او در رئال، چالشی بزرگ برای هر دو باشگاه ایتالیایی است. از نظر ورزشی هم، بازگشت به رم یا میلان یک عقب‌گرد محسوب می‌شود. اما شاید، فقط شاید، عشق پیروز شود.

هر دو باشگاه در آستانه‌ی تغییرند. میلان با مدیریت ردبرد به‌دنبال بازتعریف هویت ایتالیایی‌اش است و رم تحت هدایت خانواده‌ی فریدکین، به‌دنبال یک پروژه جاه‌طلبانه، گرچه درگیر محدودیت‌های مالی فیرپلی است. نام‌هایی مثل کنسیسائو و رانیری مطرح‌اند، اما جایگزینی با وزنی همچون آنچلوتی هنوز دیده نمی‌شود.

او خود گفته بود: «روزی به رم بازمی‌گردم. به او مدیونم. آن‌جا باعث شد از فوتبال لذت ببرم.» و در جای دیگر: «میلان زندگی من را شکل داد. نزدیک‌ترین تیم به قلبم است.»

و در پایان، چه کسی می‌تواند مقابل قلب مقاومت کند؟