به گزارش خبرورزشی، اینزاگی امروز صبح تمرینی نهایی در آپیانو برگزار کرد که معمولاً در تعیین ترکیب اصلی سرنوشت‌ساز است. حداقل چهار تغییر نسبت به دیدار در ورزشگاه فرانکی خواهیم دید: دو تغییر در خط دفاع—پاوارد و بازگشت آچربی، یک تغییر در پست کناری—دارمیان به جای دامفریس محروم، و یکی در میانه میدان یعنی بازگشت بارلا. اما مراقب تغییر پنجمی نیز باشید؛ چرا که در خط حمله، جایگاه لائوتارو تضمین‌شده است، اما در کنارش رقابت سختی بین تورام—که پنج‌شنبه خسته به نظر می‌رسید—و طارمی که همچنان در پی اولین گل خود از جریان بازی در لیگ است، در جریان است.

در هر صورت، اینتر چهره‌ای متفاوت خواهد داشت و اینزاگی از تیمش می‌خواهد که این تفاوت نه فقط در انتخاب بازیکنان، بلکه در توانایی عبور از سختی‌ها نمایان شود. این آخرین بازی پیش از دو هفته «عادی» است، بدون مسابقات میان‌هفته‌ای. به همین دلیل اینزاگی از همه خواسته است تا با تمام توان بازی کنند، سرعت بازی را بالا ببرند، چالش‌های مسابقه را به‌خوبی درک کنند و لحظات حساس را به‌درستی تشخیص دهند؛ موضوعی که به‌ویژه در نیمه دوم فاجعه‌آمیز دیدار ارتمیو فرانکی محقق نشد، با اینکه نشانه‌های خطر از همان ۴۵ دقیقه نخست به‌وضوح قابل مشاهده بود.

یک عدد وجود دارد که بیش از سایر موارد باید به آن توجه کرد و تفاوت بین اینتر قهرمان اسکودتو و اینتر کنونی را به‌خوبی توضیح می‌دهد. با سه گلی که در فلورانس دریافت شد، اینزاگی حالا همان ۲۲ گلی را خورده است که سال گذشته در کل فصل سری A دریافت کرده بود. شاید بازگشت آچربی، که دو ماه و نیم از میادین دور بوده، امشب بتواند به ترمیم خط دفاع سه نفره فصل گذشته در کنار پاوارد و باستونی کمک کند.

با این حال، تفاوت در عملکرد را نمی‌توان فقط به غیبت این مدافع میانی نسبت داد، به‌خصوص اگر پیشرفت بیسک و ثبات عملکرد دی‌فری را نیز در نظر بگیریم. در واقع، با توجه به اینکه ترکیب بازیکنان تغییر نکرده و سیستم بازی هم همان است، این تعداد گل‌های زیاد دریافتی را باید ناشی از کمبود کلی توجه و تمرکز دانست؛ رویکردی تیمی که به‌وضوح نسبت به گذشته از تحرک و هوشیاری کمتری برخوردار است.

جالب‌تر اینکه همین تیم اینتر و همین بازیکنان در فصل جاری لیگ قهرمانان اروپا توانسته‌اند عملکردی بسیار بهتر داشته باشند: خارج از سری A، باستونی و یارانش تنها یک گل دریافت کرده‌اند، آن هم گلی که در لورکوزن مورد بحث قرار گرفت.
تهدید اصلی امشب بدون شک «کین» است. اینزاگی در ساعات اخیر دقیقاً روی همین موضوع کار کرده است: حرکات مهاجم نوک، توانایی او در حفظ توپ و پخش آن برای بازیکنان نفوذی، بارها خط دفاع نراتزوری را دچار مشکل کرده است.
چگونه می‌توان از تکرار این سناریو جلوگیری کرد؟ بی‌تردید با تمرکز بیشتر بر پیش‌بینی حرکات و بازی خوانی بهتر. اما این کافی نیست؛ باید از دو مدافع میانی دیگر—یعنی پاوارد و باستونی—نیز کمک بیشتری خواست، در کنار نقش کلیدی چالهان‌اوغلو که باید همچون سدی در مقابل این تهدید عمل کند.

بیشتر بخوانید: سرمربی طارمی باخت را گردن گرفت؛ اینزاگی: شکست، تقصیر من است؛ اما کارمان اینجا تمام نمی‌شود!