به گزارش خبرورزشی، باشگاه پرسپولیس خلاف دو فصل گذشته و همین نیم فصل لیگ قبلی در نقل و انتقالات عملکرد امیدوار کننده ای نداشته و اگرچه بخش اعظمی از هواداران این تیم با توجه به کارنامه مثبت درویش در امر یارگیری همچنان به روزهای آینده امیدوارند اما واقعیت این است که مشکل اصلی، سقف بودجه پایین باشگاه پرسپولیس نسبت به بقیه باشگاه‌های مدعی است.

سقف ۲۲ میلیاردی معروف

باشگاه پرسپولیس از همان پایان لیگ و در مذاکراتی که با بازیکنان تمدیدی خود داشت سقف قرارداد برای بازیکنان را مبلغی بین ۲۰ تا ۲۲ میلیارد اعلام کرد. مبلغی که باعث شد ترابی و اسماعیلی فر به عنوان دو ستاره این تیم بدون این که تعلل کنند، پیشنهاد بالای باشگاه تراکتور را پذیرفته و در همان گام اول با این باشگاه قرارداد امضا کنند. هرچند دانیال اسماعیلی فر تا همین دیروز از این انتقال و تصمیمی‌که گرفته بود، ابراز پشیمانی کرده و از رضا درویش می‌خواست تا راهکاری برای بازگشت او پیدا کند اما خودش هم خوب می‌دانست با توجه به این که قرارداد امضا کرده، دیگر راهکاری وجود ندارد. شنیده‌ها در مورد مبلغ قرارداد ترابی و اسماعیلی فر زیاد است. از رقم ۴۰ - ۵۰ میلیاردی تا ...! اما هرچه هست ترابی و دانیال قطعا رقمی‌بیشتر از سقف ۲۲ میلیاردی پرسپولیس دریافت کرده اند که به راحتی قید بازی در این تیم را زده و راهی تبریز شدند.

تمدیدی‌های ناراضی

به جز سروش رفیعی، مرتضی پورعلی گنجی و وحید امیری که قراردادشان را با همان رقم ۲۲ میلیاردی تمدید کرده اند، دیگر بازیکنی هنوز راضی به تمدید نشده است. نه علی نعمتی که روز قبل در باشگاه حاضر شد و نه عیسی آل کثیر که ایجنتش را برای مذاکره به باشگاه فرستاد. هرکدام از این نفرات مبلغی بالاتر از سقف پرسپولیس خواسته اند و فعلا راضی به تمدید نیستند. مگر این که مبلغی بیش از ۲۲ میلیارد بگیرند.

بازیکنان جدیدی که چند برابر پرسپولیس پیشنهاد دارند

پرسپولیس تا به این لحظه با هیچ بازیکنی ثبت قرارداد نکرده است. تمام بازیکنان موردنظر سرخ پوشان با پیشنهاد چند برابری از تیم‌های دیگر روبرو هستند. از علی علیپور و مهدی لیموچی گرفته تا محمدرضا اخباری و جواد آقایی پور که این یکی درنهایت قرار است راهی سپاهان شود. به راستی در این زمانه چه کسی قید پیشنهاد ۳۰ تا ۴۰ میلیاردی تیم‌های دیگر را به عشق پیراهن می‌زند و حاضر می‌شود با ۱۰ - ۱۵ میلیارد اختلاف پیراهن پرسپولیس را به تن کند؟ این درست که حضور در تیم‌های پرسپولیس و استقلال مزایای کم نظیری دارد و بازیکنان این دو تیم می‌توانند از راه‌های مختلف به درآمد بالایی دست پیدا کنند، اما این در درجه دوم اهمیت قرار دارد و کمتر بازیکنی به آن توجه می‌کند. بازیکن وقتی می‌بیند تحت هر شرایطی چه با رضایت نامه و چه بدون رضایت نامه مبلغ دریافتی اش از پرسپولیس بسیار کمتر از دیگر تیم‌های مدعی و حتی تیم‌های میانه جدولی است، قطعا برای حضور در پرسپولیس دچار شک و تردید می‌شود.

پرسپولیس باید سقف را بالاتر ببرد

حال با این وضعیت راهکار چیست؟ باشگاه پرسپولیس چه باید انجام دهد تا در نقل و انتقالات از تیم‌های دیگر عقب نیافتد؟ شاید در برخورد ابتدایی هر کسی به درویش راهکار بدهد که سقف قرارداد باشگاه را چند میلیارد تومان بالاتر ببرد. به هرحال این یک واقعیت است که پرسپولیس برای رهایی از این وضعیت باید تدبیری داشته باشد و به دو دلیل می‌تواند چنین سیاستی در پیش بگیرد.

دلیل اول: 

رعایت سقف بودجه در فوتبال ایران شوخی جالبی است که در همین سطح باقی می‌ماند وگرنه اگر قرار بود سقف بودجه از سوی تمام باشگاه‌ها رعایت شود، همین حالا مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی فر فوتبال شان را در پرسپولیس ادامه می‌دادند.

دلیل دوم: 

حضور مالک خصوصی قطعا قدرت مانور بیشتری به مدیرعامل پرسپولیس برای بالا بردن سقف قرارداد خواهد داد و هدف از حضور مالکان در هر دو باشگاه بزرگ پرسپولیس و استقلال همین بوده که هر دو باشگاه بتوانند تیم پرقدرتی را برای رقابت‌های پیش رو تجهیر کنند. اما واقعیت امر هم همین است؟

دست‌های بسته رضا درویش

واقعیت این است که مدیرعامل باشگاه پرسپولیس هم خیلی دوست دارد با چند برابر کردن مبلغ پرداختی به بازیکنان قدیم و جدید هر بازیکنی را که نیاز دارد جذب کند و همچنان به «پرز» بودن خود ادامه دهد اما حقیقت ماجرا اینکه عملا امکان چنین دست و دلبازی را ندارد. چرا که خصوصی سازی پرسپولیس نیز به صورت نصفه و نیمه اجرا شده و بارها از سوی مدیران باشگاه پرسپولیس اعلام شده که فقط و فقط این بانک شهر است که تا به امروز هزینه‌های باشگاه داری را پرداخت کرده و دیگر بانک‌ها هنوز هیچ گامی‌برای حل مشکلات مالی و سخت افزاری برنداشته اند. به همین دلیل بانک شهر نیز دیگر زیر بار این پرداخت‌ها نمی‌رود و تاکید دارد تنها او مالکیت باشگاه پرسپولیس را نپذیرفته و بقیه بانک‌ها نیز باید برای حل مشکلات مالی این باشگاه قدمی‌بردارند. سازمان خصوصی سازی هم تا به امروز توجهی به اظهارات مدیران باشگاه پرسپولیس و همین طور مدیران بانک شهر نداشته و وضعیت پرسپولیس کما فی السابق  کج دار و مریز درحال گذر است.

نه خیال درویش آن قدر راحت است که در نقل و انتقالات مثل مدیران سایر باشگاه‌های مدعی هرچقدر بازیکن می‌خواهد پرداخت کند و نه بانک شهر راضی به پرداختی‌های این چنینی است و عملا دست‌های مدیرعامل پرسپولیس بسته است

گره کور باز می‌شود؟

با این شرایط بعید است پرسپولیس بتواند در نقل و انتقالات تابستانی خریدهای امیدوار کننده ای داشته باشد. مگر این که با جذب نفراتی که همچنان برای شان پیراهن پرسپولیس باارزش تر از مبلغ قرارداد است تیمش را تجهیز کند و از سوی دیگر بتواند همچنان بانک شهر را به عنوان تنها حامی، کنار خود نگه داشته و مبالغ بیشتری از او بخواهد. در غیر این صورت تا زمانی که با دخالت سازمان خصوصی سازی، بقیه بانک‌ها وارد میدان نشوند وضعیت به همین شکل ادامه خواهد داشت.