در همه جای دنیا بازی‌های بزرگ و به خصوص دربی‌ها ویترین فوتبال باشگاهی آن کشور است. این بازی‌ها که بین غول‌های هر کشور برگزار می‌شود، گل سر سبد بازی‌های باشگاهی این کشورها هستند و خیلی از مردم دنیا این بازی‌ها را تماشا می‌کنند. در ایران هم بزرگترین و مهم ترین بازی فوتبال باشگاهی دربی بزرگ پایتخت است و بین پرسپولیس و استقلال برگزار می‌شود. از آنجاییکه خیلی از چیزها در فوتبال ایران برعکس همه جای دنیا است؛ دربی بزرگ فوتبال ما هم با بازی‌های بزرگ دیگر کشورها فرق می‌کند.

حتی در همین عربستان هم وقتی النصر و الهلال و یا الهلال و الاتحاد به مصاف هم می‌روند، آنقدر این بازی‌ها جذاب و پرگل می‌شود که حتی تلویزیون خودمان هم این بازی‌ها را به صورت زنده پخش می‌کند. متاسفانه دربی ما برخلاف سایر کشورها در پایین ترین سطح فنی قرار دارد و معمولا بازی زیبایی از آب در نمی‌آید. ترس از باخت در این مسابقه بزرگ و عواقب ناشی از آن باعث می‌شود مربیان به تدافعی ترین حالت ممکن روی بیاورند و هیچکس جرات فوتبال بازی کردن ندارد.

در همه سال‌های اخیر شاید به اندازه انگشتان دست می‌توانیم دربی جذاب انتخاب کنیم. اتفاقی که تقریبا به یک عادت در فوتبال ایران تبدیل شده و دربی بزرگ پایتخت خواب‌آورترین و کسل‌کننده‌ترین بازی سال می‌شود. مثل همین بازی اخیر دو تیم که اصلا بازی خوبی را ندیدیم. به جای فوتبال زیبا اما تا دلتان بخواهد ادعا و کری دیدیم ولی هرچه گشتیم خبری از فوتبال خوب نبود. استقلال که از همان ابتدا آمده بود یک صفر صفر بگیرد و بعد از پایان بازی هم همه استقلالی‌ها از نتیجه بدست آمده راضی بودند.

امیدمان به پرسپولیس مدل برزیلی بود که مثل بازی‌های قبل فوتبالی تهاجمی بازی کند ولی این اتفاق هم نیفتاد و پرسپولیس هم همان تیم هفته‌های گذشته نبود. چندی قبل و در جریان سفر امیر قلعه‌نویی به عربستان و دیدار او با روبرتو مانچینی سرمربی نامدار تیم ملی عربستان، قلعه‌نویی مانچو را برای دیدن دربی و گل سرسبد فوتبال ایران به تهران دعوت کرد ولی مانچو اعلام کرد نمی‌تواند برای دیدن این بازی به ایران سفر کند.

الان که چند روز از بازی گذشته، می‌بینیم که چقدر خوب شد که مانچینی به تهران نیامد. شاید اگر او را در تهران می‌دیدیم و مانچو دربی را از نزدیک تماشا می‌کرد، تصویر خمیازه کشیدنش در حین بازی تنها قاب ماندگار از این مربی بزرگ در ایران می‌شد. خلاصه اینکه باید از مانچینی تشکر کنیم که به ایران نیامد تا ویترین خالی فوتبال ایران را از نزدیک تماشا کند.

بیشتر بخوانید: مهسا قربانی «قربانی» شد/ آقای نقی معمولی! چرا حذف داور زن را گردن نمی‌گیری؟