مسئولان فوتبال ما دیگر تمام حد و مرزها را پشت سر گذاشته و هیچ ابایی از انجام هیچ کاری ندارند. خیلی راحت همه قوانین را زیر پا می‌گذارند و به هیچ کسی هم پاسخگو نیستند! درست مثل یه کاریکاتور بدون شرح؛ فقط کافی است ماجرا را روایت کنیم، اصلاً نیازی به نقد و بررسی ندارد. در آبادان داور اعلام پنالتی می‌کند و میلاد فخرالدینی پشت توپ می‌رود تا ضربه را بزند. از کنار زمین نماینده فدراسیون به بالای جایگاه نگاه می‌کند و همزمان مشغول صحبت با موبایل است. سپس داوران به همراه نماینده فدراسیون از روی یک گوشی موبایل صحنه را بررسی می‌کنند و پنالتی پس از جنجال و حواشی پیش‌آمده و گذشت ۱۳ دقیقه لغو می‌شود!
در قوانین فیفا صریح آمده که داور حق ندارد در جریان مسابقه به تصاویر غیر از کمک داور ویدیویی نگاه کند. تازه آن هم ابتدا به ساکن نیست، اول داور اتاق VAR صحنه را می‌بیند و نظرش را در گوش داور می‌گوید، اگر داور نپذیرفت به کنار زمین می‌آید تا مانیتور را شخصاً نگاه کند. حتی در روستاهای دور افتاده آفریقا هم داور کنار زمین نمی‌آید تا موبایل نگاه کند! به یاد داریم یک بار فرهاد مجیدی چقدر اصرار داشت که داور موبایل را نگاه کند اما داور قبول نکرد و کارش هم درست بود. حال ببینید به کجا رسیده‌ایم که به فاصله چند سال مجتبی حسینی رسماً و علناً می‌گوید: «چه اشکالی دارد که داوران از روی سه چهار تا موبایل صحنه را ببینند؟» او بعد از همین بازی این حرف را زد و متاسفانه خیلی‌ها با او هم عقیده بودند، انگار نه انگار که این کار خلاف قانون است!
دیگر نمی‌دانیم از کجای دنیا برای این موضوع مثال بیاوریم که نماینده فدراسیون در ورزشگاهی که رئیس کمیته داوران حاضر است، با موبایل حرف بزند و بالا را نگاه کند! انگار داور بازی آن بالا نشسته بود! البته خداداد افشاریان ساعتی بعد از بازی روی خط تلویزیون آمد و گفت که طرف صحبت با موبایل او نبوده ولی تایید کرد که تصمیم اولیه داور اشتباه و لغو پنالتی تصمیم درستی بوده است. نظر نظری که همه کارشناسان داوری هم تایید کردند.
آلومینیوم در دو بازی قبلی با اشتباهات عجیب و غریب داوران امتیاز از دست داد و رئیس کمیته داوران در هر دو مورد پذیرفت که اشتباه داوری بوده و این رفتار او قابل تحسین و تقدیر بود. اما همان موقع این شائبه را ایجاد کرد که داوران از بازی بعد به نفع آلومینیوم سوت خواهند زد، حرفی که «عبدالله ویسی» سرمربی صنعت نفت بعد همین بازی زد. در آن مسابقه داور و دو تیم و مربیان و تماشاگران همه دیدند که گل آلومینیوم سالم بود اما کمک داور روی پرچمش ایستاد و داور هم حاضر نشد از حق وتو خود استفاده کند. همه ایران انتقاد کردند و تقصیر کمک داور علنی شد، این بار ماجرا برعکس و تیم داوری حاضر شد به حرف کل ورزشگاه گوش کند و پنالتی را برگرداند! به قیمت ۱۴ دقیقه وقت اضافه برای نیمه دوم، در آن لحظه بازی ۲-۱ به نفع آلومینیوم بود و میزبان هم ۱۰ نفره وگرنه عمرا میهمان این تصمیم را قبول می کرد!
باز هم می‌گوییم که پنالتی اشتباه بود اما برای تصحیح یک کار اشتباه چه کسی این حق را به ما داده که تمام قوانین را رسماً کنار بگذاریم و مستقیم وارد عمل شویم؟ قوانین فوتبال ۱۰۰ سال است که در این مورد عوض نشده، رای داور حرف اول و آخر بازی است و مسئولان قبل از مسابقه باید به داوران آموزش کافی بدهند و از آمادگی و سلامت آنها مطمئن باشند و «بعد» از مسابقه هم کار آنها را بررسی و بر اساس نمره قضاوت در مورد آینده آنها تصمیم بگیرند. اصلاً کلمه حرفه‌ای را فراموش کنید، این قانون فوتبال است. حتی برای بازی‌های محلات یا مدارس، پس چطور می‌شود که ما پول حرفه‌ای بگیریم و اسم حرفه‌ای داشته باشیم اما به قوانین آن حرفه عمل نکنیم؟
و اتفاق تلخی که بعد از این خواهد افتاد، هر داور برای هر سوت در هر ورزشگاه باید چشمش به بالای سکوها باشد با اشاره یک نفر سوت بزند یا سوتی را لغو کند! آیا سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟
