بهانه‌های جالبی برای تعطیلی لیگ برتر داریم؛ از جمله حضور تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا و سفر تیم امید به بازی‌های آسیایی هانگژو.
کشورهای صاحب لیگ اما از این قاعده و قانونِ کهنه ما بهره نمی‌برند؛ حتی همین کشورهای حوزه خلیج فارس که تازگی‌ها نه‌تنها قصد فتح قاره آسیا را دارند، بلکه در فوتبال جهانی نیز خودنمایی می‌کنند نیز چنین شیوه‌هایی را منسوخ می‌دانند.
همه حریفان تیم‌های ایرانی در آسیا، بازی‌های لیگ خود را برگزار کرده‌اند. در واقع رونالدو اگر به جای عربستان وارد فوتبال ایران می‌شد، در تعطیلات فراوان ما پادشاهی می‌کرد اما او در ریاض هم سخت کار می‌کند؛ چون فوتبال تعطیل‌بردار نیست.
بهانه لیگ قهرمانان آسیا سر جای خود، اما به خاطر دستچین‌کردن چند بازیکن از تیم‌های لیگ برتری در تیم امید ایران، همه بازیها به محاق رفت تا باور کنیم شکست دادن مغولستان در هانگژو چقدر اهمیت دارد. اصلا اگر شاگردان رضا عنایتی در بازی‌های آسیایی، جوانان کشورهای دیگر را شکست دهند، رزومه‌ای درست می‌شود که دیگران می‌توانند به آن ببالند و در هر مصاحبه‌ای از خدمات خود به فوتبال کشور تعریف و تمجید کنند.
حالا تصور کنید اگر مربیان دیگر جای گروه فعلی بودند و لیگ را با این بهانه‌ها تعطیل می‌کردند، چه می‌شد! تیمی متشکل از مربیان و چهره‌های جدید که در حال حاضر فوتبال ایران را اداره می‌کنند، همگی از مخالفان تعطیلی فرمایشی لیگ بودند و به هر بهانه‌ای، مربیان وقت را از دم تیغ می‌گذراندند اما تعطیلاتی که امروز به لیگ ایران تحمیل شده، احتمالا آن‌قدر سودمند است که کلامی در این باره سخن نمی‌گویند.
در آینده خواهیم دید که حق با کارشناسان فوتبال بود که این تعطیلات فرمایشی را به صلاح نمی‌دانستند یا افرادی که امروز همه‌کاره شده‌اند با این تصمیم‌سازی‌ها، منافع فوتبال کشور را در نظر گرفته‌اند! برای قضاوت در این‌باره، لازم نیست زیاد صبر کنید؛ همه‌چیز به زودی مشخص خواهد شد...
