مسئولان قانون سقف بودجه را گذاشته‌اند و جالب اینکه هر کس علیه رقبا و هزینه‌های آنچنانی مصاحبه می‌کند، محروم می‌شود. استدلال فدراسیونی‌ها هم این است که مگر قراردادها به صورت رسمی ثبت شده که عده‌ای اعتراض می‌کنند؟ این وسط چند نکته مهم وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
۱- یکی از تیم‌های لیگ برتری با بعضی از بازیکنان خود در ترکیه قرارداد می‌بندد و دلار هم می‌دهد. خب در چنین شرایطی چطور امکان دارد سقف بودجه رعایت شود؟ شاید بگویید بعضی از تیم‌ها خصوصی هستند، اما آیا واقعاً خصوصی هستند؟
۲- یکی از تیم‌های لیگ برتری که قراردادهای سنگینی هم می‌بندد همان ابتدای کار ۵۰ درصد از مبلغ قرارداد را به صورت نقدی پرداخت می‌کند و به همین دلیل تقریباً هر بازیکنی را که اراده کرده خریده است.
۳- بعضی از تیم‌ها هواداران پولداری دارند که به آنها کمک می‌کنند و نکته اینجاست که مبلغ اهدایی آنها جزو قرارداد حساب نمی‌شود. خب در این شرایط فلسفه وضع قانون سقف بودجه باشگاهی چیست؟ آیا قرار است دوباره خودمان را گول بنزیم؟
۴- از زیرمیزی و آپشن‌های عجیب و غریب بگذریم. یکی از مسئولان فدراسیون گفته تا حالا قراردادی به صورت رسمی ثبت نشده که یکسری افراد اعتراض می‌کنند! خب مگر قرار است موقع ثبت قرارداد چه اتفاقی بیفتد؟ آیا قراردادها نصف می‌شود؟ آیا بازیکنی که با فلان تیم توافق ۳۰ میلیاردی کرده فقط نصف پولش را تا آخر سال می‌گیرد و بقیه را در راه رضای خدا و در راستای اجرای قانون می‌بخشد؟
