هری سوتار ممکن است در آبردین اسکاتلند به دنیا آمده باشد و در لوترمویر، نزدیک برچین، جایی که پدرش جک به طور حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کرد، بزرگ شده باشد. اما این جوان ۲۴ ساله برای حضور در تیم ملی سرزمین مادرش را انتخاب کرد. مادر او «هدر» در غرب استرالیا به دنیا آمد و بزرگ شد.

به همین دلیل است که او با افتخار یک خالکوبی از نشان استرالیایی با شماره رسمی خود در تیم ملی ۶۰۶ (ششصد و ششمین بازیکن تاریخ تیم ملی استرالیا) روی ساق پای خود دارد. اما این تصویر برادر مرحومش آرون روی بازوی راست او است که الهام‌بخش مسیر دوران حرفه‌ای او شده است. آرون متأسفانه در پی نبردی شجاعانه با بیماری نورون حرکتی در جولای ۲۰۲۲ درگذشت.

این مدافع ۱۹۸ سانتی به استرالیا کمک کرد تا قبل از شکست ۲-۱ مقابل آرژانتین لیونل مسی، به مرحله یک‌هشتم نهایی صعود کند. او که به تازگی با مبلغ ۱۵ میلیون پوند از استوک به لستر پیوسته در مورد اینکه چطور تصویر آرون روی بازویش الهام‌بخش اوست صحبت می‌کند.

سوتار گفت: «تتو را یک یا دو ماه پس از درگذشت او زدم. او گلف‌باز بزرگی بود و کاپیتان باشگاه محلی برچین بود، نزدیک به جایی که در آن بزرگ شدیم. قبل از همه بازی‌های جام جهانی، پدرم به من پیام می‌داد و می‌گفت: آرون امشب سه امتیاز می‌خواهد. حتی قبل از بازی آخر هفته گذشته تاتنهام، او به من پیامی داد تا بگوید: او در اولین بازی خانگی تو می‌خواهد برنده شوی. من تصویر او را روی بازویم خالکوبی کردم تا همه جا همراهم باشد. اگر من را در جام جهانی یا در این ورزشگاه‌های بزرگ می‌دید خیلی به من افتخار می‌کرد. قبل از یکی از بازی‌های ما گراهام آرنولد درباره اینکه شما این افتخارات را برای چه کسی کسب می‌کنید، صحبت کرد. من دقیقا می‌دانستم که برای خاطر چه کسی بازی می‌کنم.»

مرگ غم‌انگیز آرون در یکی از سخت‌ترین روزهای دوران حرفه‌ای سوتار رخ داد، درست هنگامی که او پس از پارگی رباط صلیبی خود در مرحله انتخابی جام جهانی برای استرالیایی‌ها با مصدومیت و یک سال دوری از میادین مواجه شده بود. آن دوران به قدری برای او ترسناک بود که تصور می‌کرد رویای حضور در جام‌جهانی‌اش پایان یافته است. سوتار گفت: «این اتفاق در سیدنی مقابل عربستان سعودی رخ داد. رفتم جلوی یکی از شوت‌ها را بگیرم که مصدوم شدم. می‌دانستم که وضعیت خیلی بد است.»

هری برای مشاوره تخصصی به برادر دیگرش «جان» مراجعه کرد. ستاره ۲۶ ساله رنجرز و اسکاتلند با مصدومیت‌های خطرناکی مواجه شده بود اما به نوعی به مبارزه خود ادامه می‌دهد. او شش ماه از میادین دور بود و همچنین مچ پا و لگن خود را عمل کرد اما مجددا مصدوم شد. جان به نحوی توانست بر مصدومیت‌ها غلبه کند و اکنون با رنجرز به آمادگی نسبی رسیده است.

سوتار افزود: «جان دوران وحشتناکی را سپری کرد. من فقط درصد کمی از چیزهایی را که او پشت سر گذاشته، تجربه کردم، او یکی از قوی‌ترین افرادی است که می‌شناسم. برادر بزرگترم که در جریان مصدومیت من فوت کرد، من و جان را خیلی به هم نزدیکتر کرد. جان کمک بزرگی به من کرده است. او در همان ابتدا گفت: هروقت ناراحت بودی فقط افکار خود را بنویس. نیازی نیست آن را با کسی به اشتراک بگذاری، فقط آنچه را که احساس می‌کنی بنویس و یک ماه دیگر به نوشته‌هایت نگاهی بیانداز. هر کسی متفاوت است، اما این کار برای من واقعا جواب داد. لحظات چالش‌انگیزی وجود داشت و او واقعا به من کمک کرد.»

سوتار از ورق زدن دفتر الهام‌بخش خود در طول جام جهانی امتناع کرد و گفت: «دفتر را نگاه نکردم چون می‌خواستم هرچه که بود در گذشته باقی بماند. وقتی از مصدومیت برگشتم می‌خواستم رو به جلو نگاه کنم.»

سوتار همچنین اعتراف کرد رویارویی با مسی و امباپه در جام جهانی به او اعتماد به نفس لازم برای رویارویی را رشفورد را داده است. اما او هیچوقت سعی نکرد پیراهن خود را با هیچکدام از رقبایش عوض کند. او در ادامه توضیح داد: «اگر یک بازیکن وجود داشت که بخواهم پیراهنم را با او عوض کنم، مسی بود. اما متاسفانه یکی دیگر از بچه‌ها زودتر به سراغ مسی رفت و پیراهنش را گرفت. او احتمالا بزرگترین بازیکن فوتبال تاریخ است. من کلیپ‌های زیادی از او دیدم و سعی کردم برای عملکردهایم در زمین برنامه‌ریزی کنم، اما او واقعا غیرقابل توقف است.»