مثل همیشه خوب بازی نکردن پرسپولیس و استقلال زیر سایه بیانیه‌ها و دعواها و حواشی قرار گرفته و یکسری از پیشکسوتان دو تیم هم به جای این که به مسائل فنی بپردازند مثل فعالان فضای مجازی درگیر حاشیه‌ها و کری خواندن هستند اما کمتر کسی می‌پرسد چرا پرطرفدارترین تیم‌های ایران اصلا زیبا بازی نمی‌کنند و حتی وقتی بازی گره می‌خورد پلن bندارند؟هواداران منصف دو تیم که فوتبال را خیلی خوب می‌فهمند، به چشم خود دیدند که تیمشان در آخرین هفته ای که لیگ برگزار شد به جز ۱۰،۱۵ دقیقه فوتبالی بازی نکرد که بتوان از آن دفاع کرد. حتی در نیمه دوم بازی پرسپولیس، هوادار با این که زیاد هم وقت کشی می‌کرد نزدیک بود گل بزند و در بازی استقلال هم که موقعیت‌های گل پیکان به مراتب بیشتر بود و به جرات می‌توان گفت تنها موقعیت جدی استقلال همان شوت جعفر سلمانی بود که گلر پیکان راهی کرنر کرد.

صرف نظر از نتایج حاصله و این که بالاخره امسال یکی از این دو تیم قهرمان می‌شوند،باید پرسید پرسپولیس و استقلال برای زیبا بازی کردن یا حداقل پرقدرت بازی کردن چه کمبودی دارند؟ می‌خواهید بگویید بازیها حساس شده و تیمها فقط به نتیجه فکر می‌کنند؟ خب پس چرا در نیم فصل اول خبری از بازی زیبا نبود؟

انصافا فوتبالی که پرسپولیس یحیی بازی می‌کند را با فوتبال زمان برانکو و فوتبال تیم فرهاد را با استقلال زمان استراماچونی مقایسه کنید یا حداقل یکی از فیلم‌های آن زمان را ببینید تا متوجه تفاوت‌ها بشوید. باور کنید این مساله ربطی به حمایت از مربیان خارجی ندارد و فقط درد بزرگ تیمهای سرشناس ایران است که متاسفانه این روزها زیبا و حتی نیمه زیبا!بازی نیم کنند.