فرخ حسابی؛ ایتالیا بعد از ۵۳ سال قهرمان اروپا شد. مقابل انگلیس تیمی که در خانه خود یعنی ورزشگاه ومبلی بازی می‌کرد و عطش این را داشت که هم برای اولین بار قهرمانی جام ملت‌های اروپا را بچشد و هم اولین جام ملی را بعد از تنها قهرمانی‌شان در جام جهانی ۱۹۶۶ کسب کنند.
تفاوت دو تیم انگلیس در بازی فینال، به تصمیمات دو مربی برمی‌گشت. انگلیس زود به گل رسید و گرت ساوتگیت سرمربی این تیم به مدیریت بازی رو آورد و تا حدود زیادی هم در نیمه اول در این کار موفق بود. اما نیمه دوم، روبرتو مانچینی سرمربی ایتالیا تغییراتی را در تیمش ایجاد کرد که کتنرل بازی را در اختیاری لاجوردی‌پوشان قرار داد و در نهایت هم گل تساوی زده شد.
مانچینی از روزی که در سال ۲۰۱۸ و بعد از نرسیدن ایتالیا به جام جهانی روسیه، هدایت تیم ملی کشورش را برعهده گرفت، به تغییر ساختار بازی ایتالیا فکر کرد و از همان روز قول داد که فراتر از نتیجه، کاری کند که ایتالیا فوتبالی را ارائه دهد که مردم از دیدن آن لذت ببرند.
او به قولش عمل کرد. جسارت خود را در لحظات مهم هر بازی نشان داد. یوونتوس در سال گذشته در فوتبال ایتالیا نتایج خوبی نگرفت و خط دفاعی این تیم هم عملکرد مناسبی نداشت. مانچینی اما به زوج بونوچی – کیلینی در قلب خط دفاعی تیمش اطمینان کرد با وجودی که کیلینی بخش زیادی از فصل را مصدوم بود و بونوچی نیز در لباس یوونتوس کم‌اشتباه ظاهر نشده بود. با این حال روبرتو مانچینی مقابل انتقاداتی که خط دفاعی او را پا به سن گذاشته و کند می‌دانستند ایستاد و با اتکا به همین دو بازیکن تا فتح جام پیش رفت و جالب اینکه لئوناردو بونوچی به عنوان بهترین بازیکن فینال هم انتخاب شد.
در عین حال، مانچینی گروهی از بازیکنان جوان را در تیم ملی به کار گرفت که تا سال‌ها می‌توانند پشتوانه بازیکنان پا به سن گذاشته این تیم باشند.
مالکیت ۶۶ درصدی در بازی فینال به شکل کنایه‌آمیزی برتری تاکتیکی و تکنیکی مانچینی مقابل ساوتگیت را نشان می داد. در طرف مقابل ساوتگیت با بازی ندادن به ستاره‌هایی مثل سانچو، فودن، رشفورد و گریلیش، از سرمایه تیمش نه تنها به خوبی استفاده نکرد بلکه با به بازی آوردن دو ستاره جوان تیمش، رشفورد و سانچو، در دقیقه ۱۲۰ بازی و سپردن ضربات پنالتی به آن‌ها عملاً زمینه شکست تیمش را فراهم کرد چون هر دو بازیکن پنالتی‌های خود را از دست دادند.
رنسانس ایتالیا اما فقط به مانچینی و یک نفر مربوط و محدود نمی‌شود. نشانه‌های این موفقیت از چند سال پیش دیده شد. نایب قهرمانی در دو دوره گذشته نوجوانان اروپا و دو بار حضور در فینال زیر ۱۹ سال در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ و همچنین حضور در نیمه نهایی جام جهانی زیر ۲۰ سال در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ نشان از این داشت که فوتبال آتزوری در مسیر درستی در حرکت است که بالاخره دیر یا زود نتیجه خود را در سطح بزرگسالان نشان خواهد داد.
از سوی دیگر فوتبال ایتالیا با موجی از تغییر نسل مربیان و حضور مربیان جوان و خوشفکر روبه‌رو شد. مربیانی مثل خود مانچینی، آنتونیو کونته، روبرتو دی‌زربی، وینچنزو مونتلا، فابیو لیوارینی، ماسیملیانو آلگری، مائوریتسیو ساری و ... که سبک تفکر فوتبال ایتالیا را تغییر دادند و مانچینی مربی باهوشی بود که از همه ایده‌های جدید این مربیان بهترین بهره را برد.
بیشتر بخوانید:
