خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ اصلا خبرعجیبی نیست؛ محمود فکری هم در استقلال فرجام خوشی پیدا نکرد. این عاقبت به خیر نشدن روی نیمکت استقلال یک پروسه عادی است. برای محمود فکری همان ماجرایی تکرار شد که پیش از او علیرضا منصوریان تجربه اش کرد. بر منصوریان همان گذشت که وینفرد شفر تجربه اش کرد.
اگر استراماچونی را از سیاهه مربیان ناکام استقلال خط بزنیم، مشخص بود که فکری هم دچار همان سرنوشت قبلی ها می شد. بعید و بسیار دور از انتظار بود که استقلال با محمود فکری یا فکری با استقلال به جایی برسند اما گزینه فعلی این تیم یعنی فرهاد مجیدی هم چندان روی نیمکت این تیم ندرخشید. پس درد استقلال چیست؟ چرا این تیم تبدیل به بنگاه فرصت سوزی و آتش زدن سرمایه هایش شده است؟
سال ها قبل جواد زرینچه روی نیمکت استقلال سوخت. پس از او همین بلا سر صمد مرفاوی آمد. منصوریان، مجیدی و محمود فکری هم گزینه های بعدی بودند اما سوال این است؛ بازی اسم و فامیل روی نیمکت استقلال تا کجا دوام خواهد داشت؟
این فاجعه بزرگ در عالم مربیگری و انتخاب های بی حاصل چه زمانی دست از سر استقلال بر می دارد؟ از مدیران این باشگاه که در عالم بی هنری خود غوطه می خورند چه باید بگوییم؟
تصمیم سازانی در اندازه های خلیل زاده و مددی و دیگران که هیچ علاقه ای نداریم درباره شان بیش از این بحث کنیم چه کنند؛ لابد مربی بعدی را انتخاب کنند، بعد پای هیچ کدام از انتخاب هایشان نمانند؟ این هیئت مدیره را چه کسی باید عزل کند؟ قبل از محمود فکری باید همه آنها از سمت خود برکنار می شدند؟
در این زمینه بخوانید:
