خبرورزشی/ رسانه؛ بعد از آنکه مزدک میرزایی در اقدامی ناگهانی تصمیم گرفت به لندن برود و برای یک شبکه فارسیزبان کار کند، کمتر کسی حدس میزد که تلویزیون دست به خودکشی بزند و عادل فردوسیپور یعنی معتبرترین و محبوبترین گزارشگر خود را از دایره مجریان و گزارشگران بیرون بگذارد. عادل بیرون رانده شد تا دل همه بسوزد و برای او تنگ شود اما دلتنگی شدید مردم کوچکترین تأثیری در تصمیم مدیران رسانه ملی نگذاشت. راندن عادل، بزرگترین اشتباه مدیران تلویزیون بود که نه بر اساس خواست مردم که بنا به تمایل شخصی تصمیم میگرفتند. عادل بیرون ماند تا مردم تشنه برای شنیدن صدا و گزارش او، هنگام برگزاری فینال لیگ قهرمانان آسیا، دست به دامان صفحه اینستاگرام AFC شوند. اتفاقی که در فینال لیگ قهرمانان افتاد شاید بزرگترین اعتراض مردم به مدیران صدا و سیما بود اما باز هم هیچ اتفاق خیری برای مردم نیفتاد.
اتفاقات دربی
شبکه ۳ برای بازی محبوب باشگاهی ایران بین دو تیم پرسپولیس و استقلال گزارشگری جوان را انتخاب کرد. انتخابی که خیلی زود توسط همان مدیران وتو شد و گزارشگری قدیمی برای بازی انتخاب شد که البته مدتهاست که از سطح بالای گذشته فاصله گرفته است.
ماجرای تغییر گزارشگر دربی به خود مدیران تلویزیون ثابت کرد که دستشان خالیتر از همیشه است.
جوان خوب نداریم؟
در میان گزارشگران جوانی که بعد از حذف عادل وارد چرخه گزارش شدهاند، گزارشگری که بتواند دلبری کند و مردم را به تحسین وادار کند، دیده نمیشود.
با این وضعیت چند سؤال مطرح میشود که مدیران تلویزیون باید به آن پاسخ دهند البته اگر این پرسشها برای آنها مهم باشد:
۱- چرا مرکزی برای استعدادیابی جوانان گزارشگر نداریم؟ چرا جوانانی که وارد چرخه گزارش شدهاند چنگی به دل نمیزنند؟
۲- آیا میتوان باور کرد که در ایران یعنی مهد استعداد و فرهنگ، استعداد جوان نداریم؟
۳- تلویزیون مخاطب خود را نسبت به گذشته از دست داده است و با تصمیمهایی مانند حذف عادل فردوسیپور روی این تنهایی و انزوا، اصرار دارد. آیا این وضعیت موجب شده که استعدادهای ناب تمایلی برای همکاری نداشته باشند؟
نتیجهگیری: رسانه ملی متعلق به همه مردم است و تصمیمهای مدیرانش باید در نهایت به جلب رضایت عموم مردم منجر شود اما اتفاقاتی که در صداوسیما رخ میدهد، به هیچ عنوان چنین حسی به ما منتقل نمیکند.