خبرورزشی/ لالیگا اسپانیا؛ رئال‌مادرید رؤیای کودکی هر بازیکنی است. رؤیایی که برای تبدیل کردنش به واقعیت باید سالیان سال تلاش کنی تا شاید بتوانی به آن دست پیدا کنی اما همین جذابیت رئال‌مادرید باعث شده در این سال‌ها پدیده‌های نوظهور به بن‌بست بخورند. جوان‌هایی که به سقف آرزوهای‌شان رسیدند اما نتوانستند این سقف را برای خود به طور ثابت نگه دارند. رئال‌مادرید برای آنها فقط سرابی از عظمت و شکوه بود و مثل یک انسان بدون استفاده از آن کنار گذاشته شدند.
خوان ماتا
قبل از اینکه به تیم اصلی برسد کارش با رئال‌مادرید به اتمام رسید. او محصول آکادمی باشگاه بود اما حضور در تیم اصلی برایش به رؤیایی دست‌نیافتی تبدیل شده بود. البته ترس از نرسیدن به رؤیاهایش هم در جدایی از رئال بی‌تأثیر نبود. او ۱۵ سالگی عضو باشگاه رئال شد اما چون فرصت کافی برای درخشش پیدا نمی‌کرد سال ۲۰۰۷ به والنسیا رفت.
ساموئل اتوئو
برای این بازیکن کامرونی سرنوشت کاملاً برعکس نوشته شده بود. سامی ۱۶ ساله بود که از آکادمی کادجی به رئال‌مادرید پیوست. رئال اما جای بزرگان بود و اتوئو باید برای کسب جایگاهش می‌جنگید. او نتوانست با بازیکنانی همچون رونالدو برزیلی، رائول گونسالس و فرناندو مورینتس رقابت کند و هیچ‌وقت در ترکیب اصلی به عنوان بازیکن ثابت دیده نمی‌شد. در آخر فقط با انجام ۷ بازی بدون گل زده سال ۲۰۰۰ به مایورکا رفت و از آنجا به بارسلونا و با درخشش در لباس آبی‌واناری، تیم رئال را در حسرت گذاشت.
فابینیو
۱۸ ساله بود که باشگاه رئال‌مادرید برای آینده‌نگری او را از فلومیننزه برزیل خریداری کرد. فابینیو از برزیل به پایتخت اسپانیا رفت و در تیم دوم رئال کنار موراتا، کاسمیرو و واسکز کارش را شروع کرد. سال ۲۰۱۳ در جریان پیروزی ۶ بر ۲ مقابل مالاگا توانست اولین حضورش را با نظر ژوزه مورینیو جشن بگیرد. با خروج آقای خاص و آمدن کارلو آنچلوتی اوضاع برای فابینیو تغییر کرد. نادیده گرفتن از سوی کارلتو باعث شد به طور قرضی به موناکو فروخته شود و سپس قراردادش را دائمی کند. فابینیو با لیورپول قهرمانی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرد.
مارکوس آلونسو
متولد مادرید و پرورش‌یافته باشگاه رئال بود. او سال ۲۰۱۰ در تیم جوانان بود که از مانوئل پیگرینی برای بازی در تیم اصلی فرصت گرفت. برای مارکوس آلونسو اما رئال‌مادرید بیشتر با ته صف ایستادن همراه بود. آلونسو به انگلیس رفت و پیراهن بولتون را به تن کرد تا فوتبالش نابود نشود. مارکوس در مقطعی به فیورنتینا رفت و حتی برای ساندرلند هم بازی کرد. این رزومه باعث شد به چلسی ملحق شود و آنجا راه اصلی‌اش را پیدا کند. آلونسو در لباس چلسی طوری درخشید که دیگر کمتر کسی حضور ۷ ساله‌اش در رئال را به یاد می‌آورد.
روبرتو سولدادو
متولد والنسیا بود اما در ۱۵ سالگی مسیرش به رئال‌مادرید تغییر پیدا کرد. رؤیاپردازی‌ها برای روبرتو سولدادو در تیم دوم رئال با زدن ۶۳ گل در ۱۲۰ بازی به جایی نرسید چون فرصتی به او برای حضور در تیم اصلی داده نمی‌شد. او در ۴ سال تنها ۱۹ بازی فرصت پیدا کرد و ۴ گل به ثمر رساند. فابیو کاپلو مهر خروج او را زد تا با ۲۶ میلیون پوند روزهای ناامیدکننده دیگری را این‌بار در تاتنهام تجربه کند.
سانتیاگو کانیزارس
سال ۱۹۸۸ بود که در تیم سوم رئال‌مادرید عضویت داشت. او ۳ بار به تیم‌های مختلف قرض داده شد اما در بازگشت هیچ‌وقت نتوانست جای بودو ایلنر آلمانی را درون دروازه کهکشانی‌ها بگیرد. سال ۱۹۹۸ به والنسیا رفت تا با موهای بلوندش اسطوره خفاش‌ها شود. در تیم ملی اسپانیا هم از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ توانست ۴۶ بازی انجام دهد اما آنجا هم متأسفانه پشت خط یک مادریدی دیگر به نام ایکر کاسیاس ماند.
خوسلو
همه او را پدیده جدید باشگاه و کریس رونالدوی آینده عنوان می‌کردند. ماشین گلزنی رده جوانان بود که با پیراهن سلتا در ۱۸ سالگی رئالی‌ها را به خریدش مجاب کرد. او در تیم دوم رئال موفق شد ۷۲ بازی انجام دهد و ۴۰ گل به ثمر برساند. خوسلو سال ۲۰۱۱ بالاتر از موراتا به عنوان گلزن برتر شناخته شد. با این حال کریس و کریم بن‌زما راه نفوذ را به تیم اصلی بسته بودند. بنابراین سال ۲۰۱۲ با ناامیدی به هوفنهایم رفت تا تجربه ناموفق فوتبال آلمان بعدها به استوک‌سیتی و نیوکاسل در لیگ برتر هم سرایت کند. خوسلو با رؤیای توپ طلا در لباس رئال شانس پیشرفت را به دست نیاورد و به معمولی‌ترین بازیکن ممکن تبدیل شد.
