خبرورزشی/ مجید ابونوری؛ ۱- چهارشنبه شب، در اقدامی متهورانه، پرسپولیس به سرکردگی بازیکنانش و هدایت بی نقص یحیی گل محمدی و کادر فنی اش، نتیجه بازی با پاختاکور را به تصرف خود درآورد، و تیم ازبکستانی را از گردونه رقابت‌ها کنار زد!
قبل از آغاز دیدار پرسپولیس و پاختاکور، این احساس را داشتم که تمام وقایع بازی پرسپولیس را پیش از شروع بازی دیده ام! در واقع خوب بودن پرسپولیس آنقدر تو چشم هست که شما را به چنین ذهنیتی رهنمون می‌سازد!
لازم نبود زمان زیادی منتظر بمانیم تا به شکست پاختاکور ایمان بیاوریم. بازی در خور تحسین شاگردان گل محمدی لحظه به لحظه و دقیقه به دقیقه، پیروزی شان را قطعی‌تر می‌کرد. مقاومت پاختاکور از همان شروع بازی در هم شکسته شده بود و با اخراج «ماشاریپوف» به سرعتش افزوده شد. روحیه تسلیم ناپذیری پرسپولیس، بازی به بازی تقویت می‌شود و آن‌ها علاوه بر تصویر رویا‌های خود، تصویر رویا‌های دیگران را نیز مشاهده می‌کنند!
وقتی پرسپولیس، پاختاکور را خلع سلاح کرد، بازی را نیز قبضه کرد و دیگر احتیاجی به دردسر انداختن خودش نداشت! با این فرمان؛ پیروزی پشت پیروزی و موفقیت بعد از موفقیت می‌آید. ارتش سرخ آنقدر فشار آورد که پاختاکور از درون خالی شد. فشار آنچنان سنگین بود که پاختاکور تا پایان بازی از شدت ضربه زمین دور سرش می‌چرخید! بازیکنان پاختاکور که هرازگاهی خودشان و محیط را به یاد می‌آوردند نمی‌توانستند تمرکزشان را به بازی بازگردانند. چون جایی در مغزشان حفره‌ای خالی به وجود آمده بود، که انگار تکه‌ای از مغزشان را بر داشته بود! حالا پرسپولیس با رضایت و خشنودی به فینال غرب آسیا می‌رود!
۲- برانگیختن شور و حس پیروزی، از آن اکسیر‌هایی است که در پتانسیل هر مربی‌ای دیده نمی‌شود! از اولین دیدار پرسپولیس، در لیگ قهرمانان آسیا، تا آخرین دیدار این تیم با پاختاکور؛ کنجکاو بودم بدانم، قوه تخیل گل محمدی به چه جهتی متمایل است؟ آیا از آن برای ترساندن و شکست خودشان استفاده می‌کند یا برعکس، برای نجات دادن خودشان؟ «یحیی گل محمدی» ثابت کرد که دارای تخیل بدبینی نیست، و دست و پایش را گم نمی‌کند. او برعکس بسیار خوشبین است و خود را کنترل می‌کند و با آرامش خیال به پیش می‌رود.
گل محمدی با همزیستی مسالمت آمیز با کادر فنی اش، آرنج به آرنج حرکت می‌کند و با انضباط درونی و عادت داشتن به «مشورت» در اکثر ماموریتهایش، موفق از میدان خارج می‌شود. از دیدن پرسپولیس گل محمدی در طول بازی؛ دهن دره نمی‌کنی و خودت را نمی‌خارانی! کسل نمی‌شوی و سر ذوق می‌آیی! به همین دلیل است که بعداز بازی با پاختاکور، از ته دل و صمیمانه، خنده‌ای پر از خوشحالی و شعف داشت!
