خبرورزشی/ مجید ابونوری؛ اگر شما یک پرسپولیسی منطقی باشید؛ بعید می‌دانم حرفهای «یحیی گل‌محمدی» را، باعث و بانی شکست تیم محبوب‌تان قلمداد کنید! درک می‌کنم که فضا هر چقدر غم‌دارتر و رنج بارتر باشد، نگاه، فکر و کلام حسرت‌زده‌تر به اتفاقات گذشته می‌شود، اما اگر «مغز» را درگیر حرفهای بی‌محتوا کنید، فقط صورت مسئله را پاک کرده اید!
آقای گل‌محمدی؛ فشار می‌تواند آدم را وادار به گفتن هر چیزی بکند، اما نمی‌تواند آدم را وادار کند تا آن حرف‌ها را باور کند! حرف‌هایی از سر استیصال که خریدارانی از جنس خود دارد، و هیچ کارکرد دیگری ندارد!
آقای گل‌محمدی؛ زمین فوتبال جایی است برای عمیق شدن!
جایی است که باید به اندازه هر چیزی به ادراک شما کمک کند! تاشما در بزنگاه بهترین تصمیم را بگیرید.
سوال این است؛ چگونه می‌توان به «عمق» فوتبال رفت؟
و جواب؛ در جهت درست حرکت کردن و به نشانه‌ها توجه کردن!
این یعنی مسلط شدن. به خود و به بازی! و نتیجه‌اش با «مقاومت فاتح» پایان می‌پذیرد!
آقای گل‌محمدی؛ در زمین فوتبال تا می‌توانید باید «هنرمند» باشید!
نباید تن به «خفه» شدن داد. این هیچ دردی را دوا نمی‌کند!
***
وقتی «علی علیپور» دقیقه ۸۸ گل دوم پرسپولیس را وارد دروازه استقلال کرد، چشمان «فرهادمجیدی» در سردترین صورتی که به عمرم دیده‌ام، به زمین بازی و ساعت روی دستش، خیره شده بود. بدون اینکه نگاهش را از استادیوم خالی آزادی بردارد. بااینکه نگاهش سرد بود، اما رویاهایش پایان یافته نبود! او می‌دانست قالب‌ریزی تیمش به گونه‌ای است که استقلال مجدد به شکل مطلوبش بازخواهدگشت. و مثل اجل معلق بر سر پرسپولیس آوار می‌شود!
شاید دیگر هیچ‌گاه استقلالی‌ها تا به این حد، «فرهاد مجیدی» را دوست نداشته باشند. در بیشتر دقایق بازی مجیدی خودش و فکرش از این طرف به آن طرف حرکت می‌کرد و سعی داشت با حواسش دریابد که می‌تواند در آسمان‌ها سیر کند!
مجیدی می‌دانست درست بازی کردن، نیاز به دقت و قدرت تفکر دارد. حتی برای آنکه بتوان توپ را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر حرکت داد، اطلاعات فنی فراوانی لازم است. او با اتکا به همین اصل، تیمش را با دقت و توجه فینالیست کرد!
