به گزارش خبرورزشی ، هر نظرسنجی در فوتبال آسیا برگزار می‌شود برنده آن ایرانی است. محبوب‌ترین بازیکن لیگ قهرمانان آسیا کیست؟ فرهاد مجیدی. چه کسی بهترین آسیایی تاریخ لالیگا بوده؟ مسعود شجاعی. بهترین دروازه‌بان آسیایی در تاریخ ادوار جام جهانی کی بوده؟ علیرضا بیرانوند. این نظرسنجی‌های اخیر است و در گذشته هم از این دست نظرسنجی که ایرانی‌ها برنده آن شدند، زیاد بود. علی کریمی، علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا و...
به طور حتم بخیل نیستیم و مایه افتخار و مباهات است که ایرانی‌ها برنده نظرسنجی می‌شوند، اما چه فایده؟ هیچ یک از این‌ها برای فوتبال ایران جام نمی‌شود. در ادوار جام جهانی یک بار هم از مرحله گروهی صعود نکردیم. نسل امروز آخرین قهرمانی تیم باشگاهی در آسیا و آخرین قهرمانی تیم ملی در جام ملت‌ها را به یاد ندارد! اگر از یک تماشاگر جوان بپرسیم آخرین صعود تیم امید به المپیک را توصیف کند، می‌ماند چه بگوید؟ چراکه زمانی این اتفاق رخ داد که او در این دنیا نبوده است!
آخرین بار یک تیم ایرانی زمانی قهرمان فوتبال باشگاهی آسیا شده بود که این بازی‌ها تحت عنوان جام باشگاه‌ها برگزار می‌شد نه لیگ قهرمانان. بازیکنان پاس که بر سکوی اول آسیا ایستاده‌اند، بیشترشان الان پدربزرگ هستند و با نوه‌های خود روزگار را سپری می‌کنند و خلاصه اینکه در دهه‌های اخیر به جز چند نمایش خوب از تیم ملی برابر تیم‌های بزرگ جهان، تاریخ فوتبال ایران پر است از ناکامی و دلخوشیم به این نظرسنجی‌ها که هیچ سندیتی ندارد و تنها یک نظرسنجی اینترنتی است که هر کس با هر نگاهی می‌تواند در آن شرکت کند و خیلی از کسانی که در این نظرسنجی‌ها شرکت می‌کنند، ناسیونالیستی رأی می‌دهند.
حاضریم همه رأی‌ها را به کنفدراسیون فوتبال آسیا و آن‌هایی که این نظرسنجی را برگزار می‌کنند، پس بدهیم و به جای آن یک جام بگیریم. در ماه‌های آینده اگر تیم‌های نوجوانان و جوانان به جام جهانی صعود کنند، برای فوتبال ایران ارزشمند‌تر از این عناوین خواهد بود. عناوینی که نه در زمین فوتبال بلکه در صفحه کامپیوتر برای فوتبال ایران رقم می‌خورد و هیچ آورده‌ای برای فوتبال باشگاهی و ملی ندارد و جالب اینکه به خاطر آن حتی به فرد برنده یک لوح تقدیر هم اهدا نمی‌شود. به نظر می‌رسد هدف این نظرسنجی‌ها فقط یک سرگرمی برای کاربران سایت کنفدراسیون فوتبال آسیاست. سرگرمی که از سوی رسانه‌های ایرانی به آن بهای زیادی داده می‌شود و حتی مورد تحلیل و نقد هم قرار می‌گیرد؛ و حرف پایانی؛ این عناوین هیچ نفعی برای فوتبال باشگاهی و حتی ملی ندارد. فوتبال یک ورزش گروهی است و عناوین زمانی ارزشمند است که در زمین به دست می‌آید.
