به گزارش خبرورزشی، علی اصغر رواسی، اظهار کرد: مرحوم سیامند رحمان جزو وزنه‌بردارانی بود که همیشه شاداب، سرحال و تندرست بود و هیچ وقت عارضه قلبی نداشت. آن چه که سلامتی او را تهدید می‌کرد اضافه وزنش بود که بار‌ها به عنوان سرمربی برای کاهش وزنش به او تذکر داده بودم.

وی گفت: سلامت زمانی که وزنه‌برداری را آغاز کرد ۱۵۰کیلوگرم وزن داشت که حتی با عصا قادر به راه رفتن بود، اما به مرور که وزنش بالا رفت دیگر نمی‌توانست حرکت کند. به طوری که این اواخر وزنش به بیش از ۲۰۰ کیلوگرم رسیده بود.

رواسی خاطرنشان کرد: سیامند برای نخستین بار در سال ۲۰۰۸ توانست در مسابقات جهانی آمریکا رکورد وزنه‌برداری دنیا را ۳۰ کیلوگرم جابجا و نام خود را در دنیا مطرح کند. وی کم کم به پارالمپیک راه پیدا کرد و یکی از وزنه‌برداران معلول شناخته شده و مطرح در دنیا شد.

سرمربی پیشین تیم ملی پاراوزنه‌برداری در پاسخ به این پرسش که آیا اضافه وزن او را پزشکان کمیته ملی پارالمپیک تذکر نداده بودند، گفت: در این زمینه اطلاع خاصی ندارم، اما خود من بار‌ها به او تذکر داده بودم که اضافه وزنش خطر جدی برای سلامتی او است و باید وزنش را پایین بیاورد.

رواسی گفت: در خصوص مرگ وی من کسی را مقصر نمی‌دانم خود سیامند باید مراقب سلامتی خودش بود. حتی من شنیدم هفته پیش رئیس کمیته پزشکی کمیته ملی پارالمپیک برای بررسی وضعیت جسمانی او به اشنویه رفته بودند و مشکل خاصی از شرایط جسمانی او گزارش نشده بود.

رواسی با بیان این که مرگ وی لطمه بزرگی به وزنه‌برداری دنیا زد، افزود: مرگ وی لطمه بزرگی بود که نه تنها وزنه‌برداری ایران بلکه دنیا را نیز تحت شعاع قرار داد و فکر نمی‌کنم حالا کسی بتواند جایگزین سیامند شود.

وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا در دسته مرحوم سیامند وزنه‌برداران جوانی هستند که در آینده جایگزین او شوند، افزود: در حال حاضر در دسته فوق سنگین منصور پورمیرزایی هست که برای حضور در پارالمپیک توکیو با او رقابت می‌کرد. همچنین دو وزنه‌بردار جوان نیز در فوق سنگین فعالیت می‌کنند که قطعا در آینده می‌توانند در وزنه‌برداری معلولان در این دسته خود را مطرح کنند. به هر صورت مرگ سیامند رحمان شوک بزرگی به جامعه وزنه‌برداری بود و تصور نمی‌کنم کسی در این رشته به او برسد.