استقلال ديروز مقابل نساجي بازي كرد؛ يك بازي كاملاً تداركاتي در كوران بدنسازي براي باز كردن بدن بازيكنان و دور نشدن آنها از شرايط مسابقه... قطعاً در چنين ديداري قرار نبوده استقلال كار تاكتيكي خاصي انجام بدهد كه نياز به برگزاري بازي پشت درهاي بسته باشد اما آبيها با اينكه سالهاست از اين ترفند هيچ نفعي نبردهاند، باز هم ميان بازيكنان خود و هوادارانشان فاصله انداختند تا لازم باشد از صاحب تفكري كه حتي بازي دوستانه مقابل تيم ليگ يكي در فصل بدنسازي را پشت درهاي بسته برگزار ميكند، بپرسيم؛ اين سياست به استقلال كمك خواهد كرد؟ مگر غير از اين است كه شما در فصل نقل و انتقالات ستارههاي محبوب سالهاي قبل خود را برگرداندهايد كه براي هوادار (هواداري كه از شكست مقابل العين سرخورده شده و حالا ميخواهد دوباره از نو به تيم محبوب خود اعتماد كند) جذابيت ايجاد كنيد؟ اين جذابيت پشت درهاي بسته ايجاد ميشود؟ درهاي بسته هيجان توليد ميكند؟ بگذاريد هوادار بيايد، بگذاريد رسانهها اين حضور پرشور هوادار و حمايت آنها از بازيكنان را پوشش بدهند. فوتبال، با همين هيجانات مهمترين ورزش دنيا شده است. اروپاييها فوتبال را پشت درهاي بسته تبديل به صنعت نكردهاند. هيچ اقتصادي از درهاي بسته عبور نميكند، هيچ هيجاني پشت درهاي بسته توليد نميشود.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
برگشتن مجتبي جباري و پژمان منتظري به استقلال هر ايرادي داشته باشد، تنها خوبي‌اش اين است كه تيم آبي‌پوش پايتخت را براي هوادارانش جذاب‌تر و دوست‌داشتني‌تر ميكند اما آيا تيمي كه حالا جذاب شده را بايد به پشت درهاي بسته برد؟
