خبرورزشی | هفت ردیف صندلی، فشرده برای خبرنگاران بین‌المللی از اسپانیا، بریتانیا و کشورهای دیگر چیده شده بود؛ برای پسری ۲۱ ساله که مادرید را تسخیر کرده است.
قدرت ستاره‌بودن این بازیکن انگلیسی، چه در زمین و چه بیرون از آن، چنین توجهی را می‌طلبد. او پس از پیوستن به رئال مادرید از بروسیا دورتموند در ژوئن ۲۰۲۳ با مبلغ ۸۸.۵ میلیون پوند، در چهار بازی نخستش در لالیگا گلزنی کرد و تا حد زیادی در اوج باقی مانده است.
عملکردش در میدان و شهرتش بیرون از آن، سبب شده علاقه به بلینگهام فراتر از مرزهای معمول یک فوتبالیست باشد — همان‌طور که در این سالن پر از خبرنگارانی که مشتاق گفت‌وگو با بازیکنی‌اند که سال گذشته مطبوعات بریتانیا او را به ناکامی تیم ملی در یورو نسبت دادند، مشهود است.
بلینگهام در برابر دوربین، از نظر رفتار و سخن، بی‌نقص است.
اما نکته مهم‌تر درباره این بازی برگشت، که در آن رئال مادرید می‌کوشد شکست ۳-۰ برابر آرسنال را جبران کند — تیمی که در سه بازی اخیر موفق به گلزنی برابر آن نشده — نمایش درخشان دکلان رایس بود که بی‌گمان ذهن بلینگهام را به خود مشغول کرده است.
هم‌تیمی‌اش در تیم ملی انگلیس، دو ضربه ایستگاهی کلاس جهانی را به گل بدل کرد و نمایشی فوق‌العاده داشت.
و بلینگهام نمی‌توانست لبخندش را پنهان کند وقتی از گل‌های طلایی رایس پرسیده شد.
«فکر می‌کنم ضربات ایستگاهی‌اش شگفت‌انگیز بود»، مرد مادریدی لبخند زد. «می‌دانستم دکلان در زدن ضربات ایستگاهی، کرنرها و این‌جور چیزها خوب است، اما هرگز ندیده بودم چنین ضربه‌ای با ضربات آزاد بزند.
به او آفرین می‌گویم. البته فقط همین یکی بود که باعث تعجبم شد. ما می‌دانستیم آن‌ها تیم خوبی هستند، می‌دانستیم مربی خوبی دارند و منظم بازی می‌کنند.»
او امشب در برنابئو مشتاق است داستانی متفاوت رقم بزند؛ به امید آن‌که در نبرد میان دو هافبک برتر انگلیسی، نمایش درخشانی داشته باشد.
این فصل برای بلینگهام با تغییراتی همراه بوده که به قیمت کاهش نقش تهاجمی‌اش تمام شده است. خرید بزرگ کیلیان امباپه در تابستان گذشته، باعث شده بلینگهام نقشی عمیق‌تر نسبت به فصل گذشته داشته باشد؛ فصلی که اغلب در آن به‌عنوان شماره ۱۰ بازی می‌کرد.
اکنون او معمولاً موظف است وظایف دفاعی و پیگیری بازیکنان حریف را در سمت چپ چهار هافبک تیم انجام دهد؛ در حالی که امباپه، وینیسیوس جونیور و رودریگو بی‌وقفه در حمله پیش می‌تازند.
این تغییر نقش، بی‌تردید گاه باعث نارضایتی شده است. برای مثال، در وقت اضافه بازی برگشت برابر اتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان، بلینگهام به سرعت به نیمه زمین خود برگشت و با تکل، توپ را از مارکوس یورنته ربود؛ در حالی که اتلتیکو ضدحمله می‌زد.
پس از آن، دو بار با خشم زمین را کوبید و از وینیسیوس به‌دلیل ضعف در مهار بازیکن حریف به‌شدت انتقاد کرد.
در شکست ۳-۰ هفته گذشته در امارات نیز دیده شد که پس از گفت‌وگویی با کارلو آنچلوتی، سرمربی تیم، و ادواردو کاماوینگا، هم‌تیمی‌اش، سرش را به نشانه نارضایتی تکان می‌دهد.
وقتی از درگیری‌هایش با وینیسیوس پرسیده شد، لبخندی دیگر بر لبش نشست و پاسخ داد:
«باید سطحی از صداقت و بی‌رحمی بین ما وجود داشته باشد.
شما (رسانه‌ها) بیشتر از هر چیز روی این لحظات تمرکز می‌کنید. برای هر یک از این صحنه‌هایی که می‌بینید، شاید بیست تعامل مثبت وجود دارد. تا وقتی اعضای تیم به اندازه کافی به هم احترام بگذارند که مکالمات صادقانه‌ای داشته باشند، این خیلی مهم است.»
این رفتار، بازتاب‌دهنده شخصیتی است که با وجود سن کم، بلینگهام را به یکی از رهبران تیم لوس بلانکوس تبدیل کرده است.
شخصیت و منش برای این باشگاه ضروری‌اند. در مسیر بالا رفتن از پله‌های اتاق کنفرانس خبری، دیوارها با تصاویر اسطوره‌های گذشته پوشیده شده‌اند.
در تصویر رائول، واژه «غرور» نوشته شده و در تصویری از تیم گالاکتیکوس شامل زین‌الدین زیدان، رونالدو و لوئیس فیگو، واژه «تاریخ» نقش بسته است.
در قاب مخصوص نمایش افتخارات رئال مادرید از زمان تأسیس در سال ۱۹۰۲، رکورد ۳۶ قهرمانی لالیگا در صدر نیست — بلکه ۱۵ قهرمانی در لیگ قهرمانان جایگاه نخست را دارد.
آن‌ها وسواس خاصی به قهرمانی در این رقابت دارند و استاد این کارند.
در مورد پرتکرارترین واژه در رختکن پس از شکست برابر آرسنال، بلینگهام واژه اسپانیایی «بازگشت» را نقل کرد.
او گفت: «رِمونتادا. صادقانه بگویم، از هفته گذشته تا حالا شاید میلیون‌ها بار این واژه را شنیده‌ام، میلیون‌ها ویدیو آنلاین دیدم که طرفداران ساخته‌اند، یا خودتان (رسانه‌ها). واقعاً انگیزه‌بخش است.»
اگر قرار است این رِمونتادا تحقق یابد، بلینگهام باید در اوج باشد.