به گزارش خبرورزشی، سال‌ها پیش آرسن ونگر گفته بود: «با او حس می‌کنم در مهدکودک هستم.» استاد وقار و متانت از استراسبورگ، هرگز طعنه‌ها و کنایه‌های مرد جنجالی ستوبال را برنمی‌تافت.
آرسن ونگر که در سال ۲۰۰۴ قهرمان لیگ برتر شد، آن زمان گفت: «وقتی موفقیت را به آدم‌های نادان بدهید، فقط نادان‌تر می‌شوند، نه باهوش‌تر.»
درست همان سال، ژوزه ماریو مورینیو وارد لیگ برتر انگلیس شد و همچون طوفانی همه چیز را زیر و رو کرد. در انگلستان، روی نیمکت‌ها رفتار موقرانه مرسوم بود. اما دیپلماسی، هرگز در ذات «مو» جایی نداشت.
مادرش، ماریا جولیا، که معلم دستور زبان بود، سال‌ها پیش گفته بود: «وقتی ۱۷ ساله بود، ریاضی را رد شد ولی نگفت که با معلم دعوایش شده. بعدها فهمیدم که کلاس را ترک کرده و دیگر هیچ‌وقت به آن درس برنگشته.» خلاصه اینکه ژوزه از ابتدا هم آتشی‌مزاج بود.
آخرین جنجال
فرناندو تومه، هافبک پیشین و دوست پدر ژوزه در ویتوریا ستوبال، یکبار گفته بود: «ژوزه از باخت متنفر بود؛ حتی در فوتسال یا بازی سوبوتئو با پسرم!» سباستیائو پاتریسیو، رئیس باشگاه کویمبرا در دهه ۸۰ که مورینیو در ۲۰ سالگی آنجا بازی می‌کرد، تعریف کرده: «شخصیتی قوی داشت، حتی با داورها بحث می کرد، سخت می شد با او کنار آمد. با هم‌تیمی‌ها هم درگیر می‌شد، دعوا پیش می‌آمد…»
طبیعت جنجالی‌اش از همان موقع مشخص بود. تحریک‌کردن دیگران برایش مثل نفس کشیدن است. نمی‌تواند خودداری کند. و با گذشت زمان، اوضاع بدتر هم شده. مانند صحنه چند شب پیش در استانبول، وقتی پس از شکست در دربی جام حذفی، بینی «اوکان» سرمربی گالاتاسرای را به‌طور فیزیکی گرفت! در آن حد که پلیس ضدشورش مجبور به دخالت شد.
و این در حالی است که استانبول از رم و مادرید هم داغ‌تر است و نیازی به تحریک ندارد. اما مورینیو پیش‌تر هم در دربی لیگ ترکیه گفته بود: «روی نیمکت مقابل، مثل میمون بالا و پایین می‌پریدند»…
انگشت برای تیتو
اولین بار نیست که مشاجرات لفظی با برخورد فیزیکی همراه می‌شود. جدا از درگیری معروف با ونگر در اکتبر ۲۰۱۴ در دربی لندن، بدنام‌ترین صحنه در کارنامه‌اش بدون شک «انگشت در چشم» است.
در سوپرکاپ اسپانیا، آگوست ۲۰۱۱، پس از خطای خشن مارسلو روی فابرگاس، درگیری بزرگی در زمین ایجاد شد و مورینیو به سراغ تیتو ویلانوا، دستیار گواردیولا رفت و انگشتش را در چشم او فرو کرد؛ ویلانوا هم او را هل داد. یک سال بعد مورینیو عذرخواهی کرد، اما بسیار دیر.
داورها و مربیان دیگر
ونگر بیراه نمی‌گفت: رفتارش گاهی در حد مهدکودک است. در فینال لیگ اروپا ۲۰۲۳، پس از شکست رم مقابل سویا، مورینیو در پارکینگ ورزشگاه پوشکاش منتظر داور انگلیسی، آنتونی تیلور، ماند و به او گفت: «تو یه لعنتی ننگ‌آوری!»، در حالی که روزتی، رئیس داوران یوفا، سعی داشت او را آرام کند.
در لیگ برتر هم درگیری‌هایی با آنتونیو کونته داشت. اکتبر ۲۰۱۶، پس از شکست ۴-۰ منچستریونایتد مقابل چلسی، مورینیو کونته را «دلقک کنار زمین» نامید. چند ماه بعد، در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی، این دو مربی با فریاد و ناسزا به جان هم افتادند، حتی در تونل ورزشگاه هم.
اما با مونو…
البته فقط یکبار بود که مورینیو عقب‌نشینی کرد: در ۱ دسامبر ۲۰۱۲، در دربی مادرید، وقتی مورینیو شروع به تحریک نیمکت اتلتیکو کرد، «مونو بورگوس»، دستیار قلدر سیمئونه با قد ۱۹۰ سانتی‌متر و نزدیک به ۱۰۰ کیلو وزن برخاست و با تهدید گفت: «من تیتو نیستم، سرتو می‌کَنم!» و مورینیو هم ترجیح داد که بی‌سروصدا عقب بکشد…
او اهل خاورمیانه نیست اما مثل خاورمیانه فقط زبان زور را می فهمد!
