به گزارش خبرورزشی، ورزشگاه سن سیروی مدرن و جدید ساخته خواهد شد و روزنامه گاتزتا دلو اسپورت، به بررسی روند این کار پرداخته ست.
آیا جرأتش را دارید که خانه را بر سر ارواح "مه‌آترا" و "لیدهولم" خراب کنید؟ آیا می‌توانید تیشه بر پیکر یک اسطوره بزنید؟ اینتر و میلان مصمم‌اند این کار را انجام دهند، و البته منطقی است؛ دو باشگاه در این سطح به ورزشگاهی مدرن نیاز دارند. اما مسئله اینجاست که پروژه‌ی ساخت استادیوم جدید سن سیرو، تخریب حدود ۷۵ تا ۸۰ درصدی ورزشگاه فعلی را پیش‌بینی می‌کند، اقدامی که شاید اجتناب‌ناپذیر باشد، اما رنگ و بویی از بی‌حرمتی دارد. پس بیایید نگاهی دقیق‌تر به این ویرانی بیندازیم: چگونه انجام خواهد شد؟ چه هزینه‌ای در بر دارد؟ چقدر زمان می‌برد؟
اولین نکته‌ی مهم این است که هزینه‌ی صرفاً تخریب ورزشگاه به ۸۰ میلیون یورو خواهد رسید. سن سیرو رحم نمی‌کند؛ اگر قصد ویران کردنش را داشته باشید، باید بهای آن را بپردازید.
مراحل تخریب
برای درک بهتر این فرآیند، از راهنمایی "روبرتو اسپانیولو"، هماهنگ‌کننده‌ی اصلی پروژه‌ی ساخت ورزشگاه جدید آتالانتا، بهره می‌گیریم. در شهر برگامو، ورزشگاه "گِویس" (یا همان "آتْلِتی آتزوری دیتالیا") تا حدی تخریب و بازسازی شد. در آنجا، تنها دو جایگاه منحنی تخریب شدند، اما اصول کلی این فرآیند در سن سیرو نیز به کار گرفته خواهد شد.
یکی از نکات کلیدی این است که در تخریب سن سیرو از مواد منفجره استفاده نخواهد شد. اسپانیولو توضیح می‌دهد: «این عملیات با ماشین‌های مکانیکی انجام می‌شود. مرحله‌ی اول، "برچیدن" یا Strip Out نام دارد که شامل حذف عناصر غیر بتنی مانند شیشه‌ها، موانع، نرده‌ها و درهاست. مرحله‌ی دوم، تخریب سازه با استفاده از ابزارهای مکانیکی عظیم است. در مرحله‌ی سوم، بتن خرد شده و از میلگردهای آهنی تفکیک می‌شود.»
خاطرات نیز همچون این سازه به تکه‌های خرد شده تبدیل خواهند شد. برای هواداران، این ورزشگاه حکم خانه‌ی دوم را داشت. اما در مقایسه با ورزشگاه آتالانتا که در مرکز شهر و محصور میان ساختمان‌های مسکونی بود، سن سیرو فضای بیشتری برای انجام عملیات تخریب دارد.
از سقف تا زمین
فرآیند تخریب از سقف آغاز می‌شود و به‌تدریج به سمت پایین ادامه می‌یابد. ابتدا حلقه‌ی سوم، سپس حلقه‌ی دوم و در نهایت حلقه‌ی اول تخریب خواهد شد. این پروژه بسیار عظیم خواهد بود. اسپانیولو تخمین می‌زند که تخریب سه‌چهارم استادیوم بین دو تا چهار ماه زمان ببرد. او اضافه می‌کند: «ما در برگامو کل عملیات تخریب را در ۱۵ روز به پایان رساندیم، اما مقایسه‌ی آن با سن سیرو منطقی نیست. سن سیرو بسیار بزرگ‌تر و این عملیات به‌مراتب پیچیده‌تر است.»
بخشی که باقی خواهد ماند
چالش دیگر این است که بخشی از سازه باید حفظ شود. طبق طرح، گوشه‌ی جنوب شرقی، شامل بخشی از جایگاه اصلی (تریبون نارنجی) و بخشی از "کروه سود" (جایگاه جنوبی) باقی خواهد ماند. این بخش برای رویدادها مورد استفاده قرار خواهد گرفت و در کنار آن، سازه‌ای مدرن با فروشگاه‌ها و موزه‌ها ساخته خواهد شد.
دفع ضایعات
سن سیرو در دهه‌ی ۱۹۲۰ ساخته شد و طبیعی است که برخی مواد به آزمایش‌های شیمیایی نیاز داشته باشند. اسپانیولو می‌گوید: «در آن دوران، استفاده از کروم و سولفات رایج بود. این مواد باید جدا شده و به محل‌های دفن مخصوص منتقل شوند. همچنین ممکن است آزبست (پنبه‌ی نسوز) در پوشش‌ها وجود داشته باشد که در مرحله‌ی نخست، یعنی در Strip Out، حذف خواهد شد.»
هزینه‌ی دفع ضایعات بخش قابل توجهی از کل هزینه‌ی تخریب را شامل می‌شود. بتن‌های تخریب‌شده انباشته و توسط ماشین‌های کوچکتر خرد شده و سپس انتقال داده می‌شوند. تمام مواد به محل‌های دفن زباله برده خواهند شد، در حالی که برخی مواد خاص باید به مراکز ویژه و بسیار پرهزینه منتقل شوند. اسپانیولو درباره‌ی این موضوع می‌گوید: «مشکل اصلی، یافتن محل‌های دفن زباله‌ای است که این مواد را بپذیرند، چرا که تمامی آن‌ها محدودیت‌های مشخصی دارند.»
پایانی تلخ برای یک اسطوره
این صحبت‌ها حس دلتنگی را برمی‌انگیزد. صندلی‌ای که روی آن نشسته بودی، زمانی که "کاکا" به منچستریونایتد گل زد، دیگر وجود نخواهد داشت. نرده‌ای که به آن تکیه می‌دادی تا پس از گل‌های "میلیتو" فریاد بزنی، از بین خواهد رفت. پله‌هایی که ابتدا دست در دست پدرت و بعدها همراه با فرزندت از آن‌ها بالا می‌رفتی، به تکه‌های ریز تبدیل خواهند شد.
این آینده است، دوستان. شاید سازه فرو بریزد، اما خاطرات هرگز از بین نخواهند رفت.