به گزارش خبرورزشی، امیر قلعه نویی زمستان سال ۱۳۹۱ سرمربی استقلال بود و پانزدهم بهمن همان سال بابت برخی اتفاقات رخ داده در فدراسیون که از نظر او به ضرر تیمش تمام می‌شد، مصاحبه تندی کرد. بد نیست بخش‌های مهم حرفهای قلعه نویی درآن مصاحبه را مرور کنیم:
- آقایان منظورم از اجنبی پرستی را خوب متوجه نشدند من می‌گویم باید با همه افراد یک جور برخورد کرد و نباید چون یک نفر چشم‌هایش آبی است، با من چشم مشکی فرق داشته باشد. باور کنید من ضد مربیان خارجی نیستم.
- آیا وضع تیم ملی خوب است؟ چطور می‌شود تیمی که در پنج بازی فقط دو گل می‌زند، اوضاعش خوب باشد و کسی هم صدایش در نیاید؟
- من بزرگ فوتبال ایران نیستم که بخواهم در مورد ماجرای خداحافظی مهدی رحمتی پا درمیانی کنم. بزرگان فوتبال ایران یعنی حشمت مهاجرانی، منصور پورحیدری، داریوش مصطفوی، وعلی پروین. من میان این همه افراد بزرگ، هیچی نیستم.
- واقعا فرق استقلال با تیم‌های دیگر در چیست؟ ما با یک جلسه تمرین کمتر مقابل پرسپولیس بازی کردیم و صدایمان در نیامد. الان هم آقایان طوری برنامه‌ریزی کرده‌اند که دو روز بعد از بازی تیم ملی باید به مصاف راه آهن برویم. حس می‌کنم عدالت درباره استقلال رعایت نمی‌شود و در روز روشن حق این تیم را می‌خورند. چگونه می شود که همه برنامه‌ها به ضرر استقلال است؟
