به گزارش خبرورزشی، سر الکس فرگوسن بر این باور است که مسیر تبدیل شدن به یک بازیکن برتر در فوتبال، از فداکاری و تعهد بی‌چون‌وچرا عبور می‌کند. این مربی اسطوره‌ای که نامش با تاریخ باشگاه منچستریونایتد گره خورده، تیمی را که زمانی با چالش‌های بزرگ دست‌وپنجه نرم می‌کرد، به اوج فوتبال اروپا رساند. دوران طلایی او در اولدترافورد، با کسب ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر، دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و ده‌ها افتخار دیگر همراه بود.
یکی از ویژگی‌های بارز دوران مربیگری فرگوسن، توانایی او در کشف و پرورش استعدادهای جوان بود. ستاره‌هایی مانند رایان گیگز، پل اسکولز، وین رونی و کریستیانو رونالدو، همه تحت هدایت او به بازیکنان کلاس جهانی تبدیل شدند. فرگوسن در صبحت در مورد کار با جوانان، به «کلاس ۹۲» معروف اشاره دارد؛ گروهی از بازیکنان جوان شامل دیوید بکام، گری و فیل نویل، نیکی بات، پل اسکولز و رایان گیگز که به اوج فوتبال انگلیس رسیدند و سه‌گانه‌ای تاریخی را برای یونایتد به ارمغان آوردند.
فرگوسن در توضیح دیدگاهش درباره کار با بازیکنان جوان می‌گوید: «اگر می‌خواهند به قله فوتبال برسند، باید خود را وقف این مسیر کنند. به آنها یادآوری می‌کردم که چه افتخاری نصیبشان شده که برای باشگاهی مثل منچستریونایتد بازی کنند. این یک مسئولیت بزرگ است و باید آن را از همان ابتدای کار درک کنند.»
او همچنین به اهمیت اعتماد به بازیکنان جوان اشاره کرده و افزود: «برای من کار با این بازیکنان جوان یک لذت بود. به آنها باور داشتم و می‌دانستم که می‌توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند.»
با این حال، فرگوسن تأکید می‌کند که مسیر پیشرفت بازیکنان جوان متفاوت است. او توضیح داد که ستارگانی مانند دیوید بکام زمان بیشتری برای رسیدن به تیم اول نیاز داشتند، در حالی که بازیکنانی مثل گیگز و اسکولز بلافاصله خود را نشان دادند. او با لبخند به خاطره‌ای از جذب گیگز اشاره کرد: «برخی از بازیکنان دیرتر پیشرفت می‌کنند، مانند بکام. بکام تا حدود ۱۸ سالگی به تیم جوانان نیامده بود. وقتی یک جواهر مانند گیگز یا اسکولز دارید، از خیلی از تیم‌ها در جایگاه بهتری قرار می‌گیرید. داستان جذب گیگز جالب است، ما یک مشاور در باشگاه داشتیم که به من گفت یک پسر جوان در حال تمرین با منچسترسیتی است اما طرفدار منچستریونایتد است و شما باید او را بگیرید. ما او را بلافاصله به زمین تمرین آوردیم، یک بازی تمرینی مقابل ویو اندرسون انجام دادیم و ویو فریاد می‌زد «می‌توانم او را بزنم؟ می‌توانم تکل بزنم؟» و من گفتم «جرأت داری او را لمس کن! او فقط ۱۴ سال دارد!»
فرگوسن همچنین درباره بازیکنان دیگری از «کلاس ۹۲» صحبت کرد: «پل اسکولز بازیکنی استثنایی بود. نویل‌ها همواره با تلاش و پشتکار بی‌پایان در حال پیشرفت بودند. نیکی بات مصمم و سرسخت بود، و از همان ابتدا مشخص بود که به موفقیت می‌رسد. نقش ما به‌عنوان مربی، هدایت این بازیکنان بود تا بتوانند فشار بازی در اولدترافورد، حضور مقابل ۷۵ هزار تماشاگر، بازی در فینال‌ها و بازی برای کشور را تحمل کنند.»
فرگوسن در نهایت، موفقیت بازیکنان جوان را نتیجه تعهد دوطرفه می‌داند: از یک سو اشتیاق و پشتکار بازیکنان، و از سوی دیگر، اعتماد و هدایت صحیح کادر فنی. به گفته او، این فرمول ساده اما قدرتمند، می‌تواند ستارگان نوظهور را به اسطوره‌های جاودانه تبدیل کند.
بیشتر بخوانید:
