به گزارش خبرورزشی، ۲۸ آبان برای فوتبال ایران و باشگاه استقلال روز تلخی محسوب می‌شود و البته برای خانواده غلامحسین مظلومی به مراتب تلخ‌تر. در این روز سرطلایی استقلال چشمانش را برای همیشه بست تا آنها را در آسمان بگشاید. حالا ۱۰ سال از پرواز ابدی غلامحسین مظلومی می‌گذرد به همین بهانه در آستانه این اتفاق تلخ با آرش مظلومی یکی از فرزندان اسطوره استقلال همکلام شدیم و حرف‌هایش را شنیدیم

ابتدا می‌خواهیم برایمان از ۲۸ آبان سال ۹۳ بگویی. همان روزی که خبر تلخ فوت پدر را به شما دادند

در ۴۸ ساعت آخر ایشان را به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل کرده بودند و من و برادرانم به صورت شیفتی در بیمارستان می‌ماندیم. یادم می‌آید روز ۲۸ آبان سال ۹۳ حوالی ساعت ۱۰ صبح به بیمارستان رفتم تا به قول معروف شیفت را تحویل بگیرم ولی بابا را در مراقبت‌های ویژه ندیدم. یک لحظه خوشحال شدم و گفتم حتماً حالش بهتر شده و او را به بخش منتقل کرده‌اند. سراغ دوستان کادر درمان رفتم و آنها گفتند باید به قسمت پرستاری مراجعه کنم. در آنجا برادرم را دیدم که به شدت گریه می‌کرد و همان جا دنیا روی سرم خراب شد. ۲۸ آبان سال ۹۳ واقعاً دنیا روی سر من و خانواده‌ام خراب شد.

مادرتان هم آن زمان داخل بیمارستان بود؟

نه. برای اینکه حال آن بنده خدا بد نشود، هماهنگ کرده بودیم تا هر روز ساعت ۱۲ به بیمارستان بیاید. من در همان حال از پرستاران خواهش کردم هیچکس خبر فوت پدرم را به مادر اطلاع ندهد تا خودم به نوعی قضیه را با ایشان در میان بگذارم چون می‌دانستم حالش به شدت بد می‌شود. البته مادرم همراه با برادرم اشکان در مسیر بیمارستان بود که روی گوشی اشکان پیامک فوت پدرم آمد. عجب روز تلخی بود(بغض می‌کند)

یادت می‌آید اولین فوتبالی‌هایی که بعد از فوت پدر خود را به بیمارستان رساندند چه کسانی بودند؟

آقای فتح‌الله‌زاده و امیر قلعه نویی را یادم می‌آید. عمو پرویز مظلومی هم که بود.سردار رادان که هم اکنون فرمانده نیروی انتظامی هستند، از دوستان پدر بودند و خودشان را رساندند. به ما گفتند غلامحسین مظلومی تا امروز متعلق به شما بود ولی از حالا متعلق به کل کشور است. کارهای اداری را انجام دادند و مراسم تشییع هم به شکلی مطلوب در ورزشگاه شهید شیرودی برگزار شد. یادم نمی‌رود که علاوه بر پیشکسوتان و هواداران استقلال، طرفداران پرسپولیس و پیشکسوتان این تیم هم سنگ تمام گذشتند. از آقای پروین و خوردبین گرفته تا احمدرضا عابدزاده، علی دایی، فرشاد پیوس و.... قطعاً تعداد پیشکسوتان حاضر در مراسم خیلی بیشتر از این بود و اگر کسی از قلم افتاد، صمیمانه عذرخواهی می‌کنم. هرگز یادم نمی‌رود مراسم تدفین پدر با روز هفتم مرتضی پاشایی عزیز همزمان شده بود و به همین خاطر جمعیت فوق العاده زیادی در بهشت زهرا(س) حضور داشتند.

مرحوم غلامحسین مظلومی چند روز قبل از دربی پاییز سال 93 فوت کردند و خبرورزشی تیتری برایش زد که به نوعی ماندگار شد

بله بله. تیتر و جلد شما را هنوز به خاطر دارم. تیتر زده بودید: "آقای گل به دربی نرسید" یک عکس قدیمی از پدرم هم روی جلد بود. شما باورتان نمی‌شود ولی با دیدن جلد خبرورزشی واقعاً منقلب شدم. وقتی بابا در بیمارستان بستری بود، هر روز برایش روزنامه های ورزشی را می‌خریدیم ‌بردیم تا بخواند چون می‌خواست از وضعیت استقلال مطلع باشد. شاید باورتان نشود ولی تا وقتی که می‌توانست و بیماری اجازه داد، تمام دیدارهای استقلال را می‌دید و در بیمارستان هم برای این تیم حرص و جوش می‌خورد.

در همان دربی سال 93 هم هواداران هر دو تیم برای غلامحسین خان سنگ تمام گذاشتند

بله. از طرفداران هر دو تیم استقلال و پرسپولیس ممنونم که در تمام این سال‌ها پدرم را فراموش نکرده‌اند.هرگز یادم نمی‌رود که در دربی آذر سال ۹۳ استقلال به حرمت پدرم با پیراهن مشکی وارد زمین شد.

قطعاً ۲۸ آبان که می‌رسد، غم بزرگی روی شانه‌های خانواده مظلومی می‌نشیند

۲۸ آبان؟ شما باورت نمی‌شود ولی از اول پاییز همه خانواده ما غمگین هستیم، این غم همینطوری با ما می‌ماند و ۲۸ آبان به اوج خود می‌رسد.

دلمان می‌خواهد بدانیم باشگاه استقلال در تمام این سال‌ها وقتی سالگرد غلامحسین مظلومی می‌شود، برای او چه کار می کند؟ تماس؟ ارسال تاج گل؟ نصب بنر؟

باشگاه استقلال برای ما هیچ کاری نکرده است. اینکه می‌گویم استقلال منظورم کادر مدیریتی باشگاه است و حساب پیشکسوتان و هواداران را کاملاً جدا کرده‌ام. کادر مدیریتی باشگاه استقلال در این سال‌ها به معنای واقعی کلمه هیچ کاری برای خانواده ما انجام نداده اند. البته در دوران مدیریت آقای فتح الله زاده، ایشان لطف می‌کرد و باهم در تماس بودیم اما سایر مدیران استقلال اصلاً انگار غلامحسین مظلومی را نمی‌شناسند! اگر مدیران باشگاه استقلال به پیراهن این تیم نگاه کنند، متوجه دو ستاره روی آن می‌شوند. بهتر است این مدیران محترم بدانند ستاره اولی که در فروردین سال ۱۳۴۹ روی پیراهن آبی پوشان پایتخت نشست، با زحمات امثال پدر من حاصل شد. آیا در باشگاه استقلال اصلاً کسی می‌داند که در همان سال ۴۹ که آبی‌ها قهرمان آسیا شدند، غلامحسین مظلومی آقای گل جام باشگاههای آسیا شد؟ آیا اصلاً اطلاع دارند که بابا در آن بازی ها ۶ گل به ثمر رساند؟ کسی در باشگاه استقلال می‌داند غلامحسین مظلومی به عنوان یک آبی پوش همراه با تیم ملی قهرمان جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی شده؟

در تمام روزهایی که پدر مریض بود، هیچ کمک مالی از کسی نگرفتیم و با صراحت گفتیم شکر خدا نیاز مالی نداریم چون خودمان هستیم. حتی یادم می‌آید وقتی عمو پرویز هم می‌خواست از نظر مالی کمک حال ما باشد، از او تشکر کردیم و گفتیم از این بابت هیچ دغدغه‌ای وجود ندارد. ما هیچوقت از باشگاه استقلال کمک مالی نخواستیم ولی واقعا دلم می‌سوزد آدمی که این همه سال برای استقلال زحمت کشید، به همین راحتی از طرف مدیران باشگاه فراموش شده است. در تمام این سال‌ها حتی یک تماس با ما گرفته نشده تا سالگرد درگذشت پدرم را تسلیت بگویند.

ظاهرا دل خیلی پری داری؟

اصلاً شما من و برادرانم را کنار بگذارید. آیا واقعاً مادر من بنده خدا نباید حداقل سالی یک بار در سالگرد فوت شوهرش یک تماس از طرف باشگاه استقلال داشته باشد؟ مادرم در تمام سال‌های جوانی پا به پای پدرم بود و در روزهایی که بابا به خاطر اردوهای ملی و باشگاهی در منزل حضور نداشت، جای خالی او را هم برایمان پر کرد ولی به همین راحتی از یاد باشگاه استقلال رفت. خیلی تلخ است که حتی در گردهمایی‌هایی که باشگاه هرازگاهی برگزار می‌شود، خانواده مظلومی را دعوت نمی‌کنند! ما به لحاظ مالی هیچ احتیاجی به باشگاه استقلال نداریم ولی ای کاش حداقل زحمت یک تماس خشک و خالی سالیان با مادرم را به خودشان می‌دادند تا این بنده خدا خوشحال شود که هنوز شوهرش را فراموش نکرده‌اند.