به گزارش خبرورزشی، تا قبل از شروع هفته هفتم تراکتور با ۱۳ امتیاز و به لطف تفاضل گل صدرنشین لیگ بود. مهمترین بازی هفته هفتم، تنها دوئل بین ۵ تیم بالای جدول بود. تراکتور باید در خانه از فولاد ۱۱ امتیازی پذیرایی می‌کرد. ملوان، سپاهان و پرسپولیس -دیگر تیم‌های جمع بالای جدول- هیچکدام جدال رودررو با هم نداشتند. تا قبل از بازی‌های این هفته تراکتور اول بود و فولاد پنجم، تراکتور به خاطر تفاضل گل بالاتر از ملوان و سپاهان ایستاد و فولاد به خاطر همین تفاضل گل، پایین‌تر از پرسپولیس در پله پنجم! اما سه امتیاز این جدال رودررو به حساب مهمان واریز شد تا تراکتور جانشین فولاد شود!
این هفته ملوان در دربی شمال مساوی کرد و ۱۴ امتیازی شد تا به رتبه سوم نزول کند. فولاد هم با این برد به عدد ۱۴ رسید و به رتبه چهارم آمد، سپاهان برد و ۱۶ امتیازی شد تا به صدر برود، پرسپولیس هم با یک بازی کمتر ۱۴ امتیازی شد و در جایگاه دوم نشست. تراکتور برای این باخت دلایل زیادی داشت که هر کدام سهمی در این ناکامی داشتند. از تابوی باخت‌های خانگی که به معنی فشار هواداران روی بازیکنان است، بگیرید تا گل‌های عجیب و غریبی که علیرضا بیرانوند در این فصل دریافت کرده و حتی در سه مسابقه‌ای هم که گل نخورد چندین گل مسلم را به رقبا هدیه داد!
این وظیفه دراگان اسکوچیچ است که مشکلات فنی تیمش را حل کند و ارکان باشگاه نیز باید به او در حل مشکلات روحی روانی کمک کنند اما نکته اینجاست که بخشی از سهم شکست نیز به خود اسکوچیچ برمی‌گشت! او با دریافت دو کارت زرد در بازی‌های قبلی، از حضور روی نیمکت تیمش در این مسابقه محروم بود! حالا که شور و هیجان مسابقات فرو نشسته، وقت تحلیل و بررسی حقایق است. اگر حضور سرمربی لب خط مهم نبود اصلاً منطقه‌ای ویژه برای او تعریف نمی‌شد! مربیان می‌توانستند در خانه یا در هتل بنشینند و با خیال راحت بازی تیمشان را تماشا کنند!
دیدیم که اسکوچیچ در جایگاه و از پشت شیشه‌ها نتوانست آنطور که باید، تیمش را هدایت کند و با وجود همه تمهیدات و تمرینات قبلی، تراکتور چوب نداشتن سرمربی را خورد و ۳ امتیاز حیاتی و حساس را به همراه صدر جدول با هم از دست داد! این سقوط در هفته هفتم که هنوز ۲۳ بازی از این فصل باقی مانده، باید یک تلنگر جدی تلقی شود. اسکوچیچ قبل از همه باید خودش را اصلاح کند و بعد به سراغ مشکلات بازیکنان و تیمش برود!
