به گزارش خبرورزشی، وظیفه کارشناسان و آنالیزورها این است که بعد از پایان هر مسابقه و فروکش کردن تب و تاب احساسات و هیجانات بازی، به بررسی دقیق داده‌های آماری بپردازند. آمار علم خشک و بی‌رحمی است و بدون احساسات له یا علیه افراد قضاوت می‌کند. شاید از روی حرف و نظر دیگران نشود در مورد کیفیت یک تیم یا یک فرد صحبت کرد اما مسلماً عملکرد و کارنامه خود آن تیم یا فرد، بهترین گواه برای توضیح شرایط است.
تراکتور تا قبل از شروع هفته هفتم با ۱۳ امتیاز و به لطف تفاضل گل بالاتر از ملوان و سپاهان، صدرنشین لیگ بود. تراکتورکه به دلیل خیل عظیم طرفدارانش در ورزشگاه یادگار امام تبریز، یک تیم ترسناک و حریفی خطرناک برای هر رقیبی به شمار می‌رود، در نهایت تعجب این امتیازات را در بازی‌های بیرون خانه جمع کرد!
تا قبل از هفته هفتم تراکتور تنها دو بار در تبریز میزبان بود. بازی اول در هفته دوم مقابل پرسپولیس ۱-۱ مساوی شد و بازی دوم را هم که در هفته چهارم به ذوب آهن با یک گل باخت! به عبارت ساده‌تر تراکتور در ورزشگاهی که روی سه امتیاز تک تک بازی‌هایش حساب می‌کرد، از ۶ امتیاز ممکن تنها یک امتیاز گرفته بود و دیدیم که در هفته هفتم مقابل فولاد نیز بازی را باخت تا حالا این رکورد و آمار بدتر شده باشد!
یک فرمول قدیمی در فوتبال همه جای دنیا هست، تیمی که می‌خواهد قهرمان یک لیگ شود باید همه بازی‌های خانگی را ببرد و در بازی‌های بیرون خانه نبازد. تراکتور تا اینجا از ۳ بازی خانگی و ۹ امتیاز ممکن که باید می‌گرفت، فقط یک امتیاز گرفته و ۸ امتیاز را از دست داده است! اما همین تیم که به راحتی در خانه خود شکار حریفان می‌شود، در بیرون خانه تبدیل به یک شیر شده و صاحب یک رکورد عجیب است. تراکتور هر چهاربازی بیرون خانه تا اینجای فصل را برده و ۱۲ امتیاز ممکن را جمع کرده است!
هفته اول در رفسنجان ۲-۰ مس را برد، هفته سوم در تهران ۴-۰ هوادار را شکست داد، هفته پنجم در خرم آباد ۲-۱ خیبر و هفته ششم در اصفهان ۱-۰ سپاهان را برد! تراکتور باید از فشار هوادارانش در خانه برای بردن رقبا استفاده کند نه اینکه بازیکنان زیر این فشار به هر حریفی ببازند! این هم مشکلی است که اسکوچیچ باید فکری به حالش کند، البته اگر قرار است طلسم همه این سال‌ها شکسته و تراکتور بالاخره صاحب جام قهرمانی لیگ برتر شود.
