به گزارش خبرورزشی، مو سفید کرده‌های طرفدار ورزش خاطرات دوران دبستان و داستان‌هایی که در کتاب‌های آن زمان بود یا در فیلم‌های آن موقع استفاده می‌شد را به خوبی به یاد دارند. یکی از آن داستان‌ها چه شکلی معمایی داشت این بود که چطور می‌شود یک دیکته با یک غلط صفر بگیرد؟
«پرسپولیس» حالا مثال عینی و واقعی این جمله فلسفی است. بهترین و با ثبات‌ترین تیم فوتبال ما در دهه اخیر که از ۸ فصل گذشته لیگ برتر ۷ بار به قهرمانی رسیده، تیمی که در یک فصل دو بار در سال‌های ۹۸ و ۱۴۰۲ دبل کرده وفاتح سوپرجام شده و نماینده‌ای که در سال‌های اخیر به جز یک استثنا همیشه از طرف فوتبال ما در آسیا حضور داشته، در قدم اول تنها با یک اشتباه بازی را باخت.
این یک حقیقت است که اساس ورزش فوتبال بر اساس آن استوار شده، اینکه در فوتبال نتیجه را گل تعیین می‌کند. اساس ورزش هم بر رقابت و استوار است و اگرچه کیفیت رقابت و نوع مبارزه ذهن کارشناسان و علاقه‌مندان می‌ماند، اما آنچه در تاریخ برای همیشه ثبت می‌شود نتیجه رقابت است.
امروز کمتر کسی به یاد می‌آورد که برزیل در جام جهانی ۱۹۹۰ مقابل آرژانتین مارادونا باید با اختلاف دو رقمی پیروز می‌شد. امروز هر کس سری به دفترچه آمار و تاریخ جام جهانی می‌زند، می‌بیند که آرژانتین با گل کانیگیا آن بازی را برد. آن روز که مارادونا در کل ۹۰ دقیقه هیچ کار نکرد و در کمند یارگیری برزیل اسیر بود اما در یک لحظه نبوغش را در اختیار تیم به کار گرفت و با یک پاس، کانیگیا را مثل یک تیر از چله رها کرد و برزیل با همان یک گل باخت و حذف شد.
«سباستیان لازارونی» آن زمان مربی نوآور و بسیار بزرگی بود اما این قانون فوتبال است که نتیجه سرنوشت مربیان را تعیین می‌کند. مربیانی که دستمزد کلان می‌گیرند اما با یک اشتباه بازیکن بازی را باخته و چمدان می‌بندند و می‌روند.
پرسپولیس در مقابل الاهلی در عربستان خوب بازی کرد. در تمام طول ۹۰ دقیقه هرگز چهره یک مغلوب را نداشت و فرصت‌های زیادی هم برای باز کردن دروازه میزبان داشت که از دست داد. اما همان یک اشتباه و نداشتن تمرکز در شروع بازی کافی بود تا فوق ستاره‌ای مثل «فرانک کسیه» از کوله بار تجربه حضور در سطح اول جهان استفاده و همان یک توپ را به ثمر برساند تا تیمش برنده شود.
«گئورگی گولسیانی» مدافع باتجربه گرجستانی که از یورو ۲۰۲۴ برگشته به درستی بعد از بازی گفت تفاوت را سوپراستارها رقم زدند. بازیکنان پرسپولیس به مراتب فرصت های بهتری برای گلزنی داشتند اما کسیه کسی نبود که این توپ را از دست بدهد.
این قانون فوتبال است که در آن نتیجه می‌ماند نه نمایش و نتیجه از تک فرصت‌ها در فوتبال حرفه‌ای به دست می‌آید. پرسپولیس فقط توسط عیسی آل کثیر دو بار دروازه خالی را ندید و فرصت مسلم گل زنی را از دست داد. پنالتی حریف را هم گندوز گرفت و در حالی که همه چیز آماده بود تا این تیم از نمایش خود نتیجه بگیرد، اما نگرفت...
از این بازی می‌شود هزاران درس گرفت. اینکه فرق بازیکن خوب با بازیکن تعیین کننده در چیست؟ اینکه شما در سطح بالا حق حتی یک اشتباه هم ندارید. اینکه بازیکن حتی یک ثانیه هم نباید در زمین تمرکزش را از دست بدهد و از همه مهمتر اینکه فوتبال یک بازی تیمی است نه انفرادی!
پرسپولیس با یک اشتباه و با یک غلط ، صفر گرفت، بازی را باخت و بدون امتیاز به خانه برگشت!
