تقریبا هیچ کارشناسی در فوتبال ایران نیست که شیوه بازی استقلال با جواد نکونام را تایید کند. حتی دوستان صمیمی او که مقابل تریبون‌ها بدون نام بردن از شخص نکونام، از حمایت سرمربی استقلال یاد می‌کنند، در گفتگوهای خصوصی قبول دارند که این شیوه بازی شایسته تیم بزرگ استقلال نیست....

جواد نکونام فصل قبل درگیری‌های زیادی بیرون زمین داشت اما کارشناسان ضعف‌های فنی درون زمین او را هم می‌دیدند. ضعف‌هایی که باید شما دستیاران قوی و کادر قوی انتخاب کنید تا بتوانید آنها را حل کنید اما هر بار که این انتقادات از نکونام می‌شد، او همه مشکلات را به مسائل حاشیه‌ای نسبت می‌داد! هرچه بود گذشت و رفت. استقلال جام نگرفت، علی خطیر هم برکنار شد تا دیگر نکونام هیچ بهانه‌ای برای امسال نداشته باشد. از همان شروع به کار مالکان جدید گوشه و کنار شنیده می‌شد که از نکونام خواسته‌اند کادر فنی خود را تقویت کند.

تا همین دو روز قبل تصور همه بر این بود که نکونام یک مربی در بخش تهاجمی از اسپانیا یا یک کشور اروپایی می‌آورد و وظیفه طراحی تمرینات و تاکتیک‌ها در بخش تهاجمی را به او خواهد سپرد، همان کاری که فرهاد مجیدی در فصل قهرمانی در همین استقلال کرد. مجیدی خود بازیکن بخش تهاجمی بود و استقلال در زمان او مشکلی برای گل زنی و گلسازی نداشت. مشکل استقلال در بخش دفاعی بود که فرهاد مجیدی با استخدام گابریل پین مربی ایتالیایی این مسئله را حل کرد و بدون باخت قهرمان شد.

در دنیای امروز دیگر هیچ سرمربی به تنهایی نمی‌تواند تیمی را به موفقیت برساند. مربیان نامدار و تیم‌های بزرگ از یک کادر فنی قوی برخوردارند. با کمیت زیاد و البته کیفیت بالا، در حالی که در ایران فقط کمیت مهم است و جواد نکونام نیز در استقلال لشکری از دوستانش را به همراه داشت. اما اگر به کیفیت نگاه کنیم، دستیاران جواد نکونام بیشتر در حاشیه سازی مسائل و جنگ و دعواهای بیرون زمین به او کمک می‌کردند تا رفع ایرادات فنی درون زمین! نگاه کنید به رفتارهای مهدی هاشمی نسب در مصاحبه‌های قبل و بعد بازی و کارهای او در حین ۹۰ دقیقه، اوضاع برای کیانوش رحمتی، محمد نوازی، حمید رجبی و سایر دستیاران نکونام هم بهتر از هاشمی نسب نبود.

در حقیقت آنها همه سربازان نکونام بودند، گوش به فرمان او تا مسئولیت‌هایی را که به آنها می‌سپرد به خوبی انجام دهند در حالی که دستیار باید همراه و کنار مربی باشد و به او همفکری بدهد. دستیار موفق کسی است که در لحظات حساس مسابقه با دادن ایده‌های جدید به مربی کمک کند. در همین فوتبال خودمان کسانی مثل یحیی گل محمدی هستند که دستیارانشان خود سرمربی می‌شوند؛ مجتبی حسینی، حمید مطهری یا ساکت الهامی امروز خود نفر اول هستند و روزی همه دستیار یحیی بودند. با همین متر و معیار ساده هیچ کدام از دستیاران نکونام آینده‌ای به عنوان سرمربی ندارند و این یعنی کادر فنی استقلال نیاز به تقویت دارد.

زمانی که اعلام شد نکونام با این خواسته مالکان موافقت کرده همه امیدوار به فردای استقلال بودند تا اینکه دیروز خبر رسید او منصرف شده است. این یعنی استقلال در فصل آینده نیز با همان فرمان پیش خواهد رفت، دوباره همان آدم‌ها روی نیمکت و دوباره همان روش بازی و دوباره همان توجیه‌ها و بهانه‌ها بعد از شکست یا ناکامی احتمالی! اتفاقی که از همان روز اول هم کسانی که روحیات نکونام را می‌شناختند نسبت به وقوع آن مشکوک بودند. کم نبودند کسانی که می‌گفتند محال است نکونام اجازه تغییر در زیر مجموعه خود را بدهد. او نه فقط اعتقاد دارد کار خودش کامل و درست است، بلکه این نوع پیشنهادات را به حساب دخالت در کار خود می‌گذارد و با تمام توان مانع می‌شود. می‌گفتند او حالا برای جلب رضایت مالکان جدید با این درخواست موافقت کرده اما هرگز آن را اجرایی نمی‌کند.

به عبارت ساده‌تر و عامیانه نکونام زمانی که جای پای خود را قرص ببیند، از این عقب نشینی تاکتیکی دست برداشته و دوباره همان جواد همیشگی خواهد شد! پیش بینی که حالا با این خبر جدید به وقوع پیوسته و نتیجه‌اش البته که چندان امیدواری به هواداران استقلال برای فصل آینده نمی‌دهد، نه در نمایش و نه در نتیجه مسابقات!