بدون شک یحیی گلمحمدی یکی از بهترین گزینه‌ها و شاید هم بهترین گزینه برای هدایت تیم امید است. به این خاطر که با سال‌ها مربیگری در لیگ برتر و همچنین لیگ قهرمانان آسیا به تجربیات خوبی رسیده و از همه مهمتر لیگ برتر را خوب می‌شناسد. او اگر سرمربی تیم ملی امید شود، این تیم بیشترین ضریب موفقیت را خواهد داشت.
بی تعارف کمتر مربی باشگاهی که در لیگ برتر صاحب جایگاه است، حاضر است سرمربی تیم امید شود. چون فدراسیون فوتبال به گزینه ایرانی بر خلاف گزینه‌های خارجی کم پول می‌دهد. نهایت پولی که فدراسیون فوتبال حاضر است، برای مربی تیم امید هزینه کند ماهی ۱۰۰ میلیون تومان یا کمی بیشتر است. حتما به یاد دارید دستمزد فرهاد مجیدی در تیم ملی امید ۵۰۰ میلیون تومان بود. هم اکنون دستیاران ایرانی امیر قلعه نویی ۵۰ درصد از مطالبات خود را دریافت نکرده اند و برای دوره جدید هم قرارداد نبسته اند، در حالی که به خوبی می‌دانیم مربی خارجی حتی یک روز بدون قرارداد برای هیچ تیمی کار نمی‌کند و از سویی دستمزدی که دریافت می‌کند، دستمزد بسیار خوبی است.
نه یحیی گلمحمدی بلکه هر مربی دیگری هم جای یحیی باشد، به این پیشنهاد پاسخ منفی می‌دهد. البته منظورمان مربی است که در لیگ برتر جایگاه دارد. خیلی از مربیان هستند که حاضرند حتی با دستمزدهای کم برای تیم ملی امید کار کنند تا از طریق تیم ملی امید صاحب جایگاه در مربیگری فوتبال ایران شوند. یحیی گلمحمدی دستمزدش در لیگ برتر دست کم ماهی یک میلیارد تومان است و هر قدر هم عشق و تعصب به تیم ملی امید داشته باشد با ماهی ۱۰۰ میلیون تومان حاضر به کار برای تیم ملی امید نیست، چون هر انسانی برای زندگی اش بر مبنای منطق تصمیم می‌گیرد نه احساس.
بنابراین مجید جلالی پیش از هر گونه مذاکره‌ای با یحیی گلمحمدی و گزینه‌های دیگر باید با مهدی تاج و اعضای هیات رئیسه فدراسیون فوتبال مذاکره کند که نگاه فدراسیون فوتبال در مورد مربیان بومی تغییر کند. آن وقت است که می‌توانیم طلسم حضور در المپیک را بشکنیم. با واژه‌ها کار پیش نمی‌رود آقای مجید جلالی!
