یکی از گلایه های همیشگی در فوتبال ایران، این بود بازیکنانی که کفش ها را آویزان می کنند و از فوتبال حرفه ای کنار می روند، چرا به حرفه مربیگری روی نمی آورند؟ چرا فوتبال ایران در جذب این چهره ها ناتوان است؟ چرا همیشه همان گزینه های همیشگی در این فوتبال، تیمدار می شوند؟
البته این روند در سال های گذشته، کمی دگرگون شد و بعضا شاهد ورود چهره هایی به عرصه مربیگری بودیم که شاید به این زودی ها تصور نمی کردیم وارد این چرخه شوند. نمونه اش فرهاد مجیدی و جواد نکونام و این روزها احمد آل نعمه و مسعود شجاعی؛ در این لیست کوتاه، البته نام محرم نویدکیا را هم از قلم نمی اندازیم. نویدکیا می توانست در همان سپاهان هم بماند و به کارش ادامه بدهد؛ اتفاقی که متاسفانه رخ نداد و او امروز در تیم مس رفسنجان، تبدبل به همان مربی دلخواه نسل جدید فوتبال ایران شده است. مردی که به دروازه بان تیمش اجازه وقت کشی نمی دهد و به او می گوید بگذار از فوتبال لذت ببریم...
شجاعی هم در تیم هوادار، در حال کسب تجربه است؛ او در آخرین دیدار تیمش البته از سوی داور اخراج شد اما کیست که نداند عرصه مربیگری با روزهای اوج یک بازیکن در زمین متفاوت است. طبعا شجاعی هم راهش را پیدا می کند و امیدواریم در مربیگری نیز تبدیل به یکی از چهره های شاخص شود.
همین چند روز پیش بود که مجید جلالی به عنوان رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال در مصاحبه ای گفت در فوتبال ایران می توانیم تولید کننده مربی باشیم. واقعا چرا که نه؟ ما آن قدر در این فوتبال ظرفیت داریم که نویدکیاها می توانند در آن رشد و ترقی کنند و حتی تا چند سال دیگر، در تیم های ملی کشورمان مشغول به کار شوند. از مسعود شجاعی نیز غافل نمی شویم. او یکی از گزینه های قابل توجه در فوتبال کشور است؛ در واقع آنها، نیروهایی هستند که روزی باید روی نیمکت های بزرگ بنشینند. آینده فوتبال ایران، متعلق به همین نسل است...
بیشتر بخوانید: مسی‌ها به این شکل به بازی برگشتند/ ساکت هم قهر کرد اما زور محرم بیشتر بود!
