با پایان جام ملت‌های آسیا چرخ رقابت‌های داخلی دوباره به حرکت درآمد و بار دیگر حواشی از سر و کول فوتبال ما بالا رفت. در شروع دور برگشت دیدار سپاهان و تراکتور به تعویق افتاد، چرا که تیم اصفهانی نماینده ما در لیگ قهرمانان آسیا بود. در غیاب این دو مدعی استقلال و پرسپولیس به زمین رفتند، پرسپولیس باخت و استقلال برد اما برنده و بازنده بعد از مسابقه غرق در حاشیه شدند. این حقایق و اتفاقاتی که در فصل نقل و انتقالات افتاد بار دیگر ثابت کرد که در فوتبال ایران هیچ نیازی به رقیب یا دشمن نیست، خود فوتبالی‌های ما برای ضربه زدن به خود و هر تیمی کافی هستند!
به استقلال نگاه کنید که پیروز شد و صدر جدول را نگه داشت؛ بعد از این بازی بازیکنان مصاحبه کردند و جواد نکونام که قبل از بازی هم به مدیریت حمله کرده بود، با چه ادبیاتی بار دیگر این حمله را تکرار کرد! از آن طرف باشگاه هم بیکار نمی‌نشیند و در نهایت زوری که باید صرف رقابت با حریفان شود در استقلال صرف مهار یکدیگر می‌شود!
حالا به پرسپولیس نگاه کنید تیمی که باخت؛ از انتخاب مربی که بین بازیکنان دو دستگی ایجاد شد تا اختلافات هیئت مدیره بین وزارت ورزش و سازمان خصوصی‌سازی، صندلی درویش هم که کماکان لرزان است و هر روز نامی جدید به عنوان جانشین او مطرح می‌شود! در چنین شرایطی چه کسی می‌تواند در پرسپولیس به حل مشکلات کمک کند یا پول بیاورد؟
این مشکل فقط مخصوص پرسپولیس هم نیست و همه تیم‌ها با آن دچار هستند. نه اینکه فقط دو قطب بزرگ و پرطرفدار فوتبال ما اسیر این حواشی شده باشند؛ نگاه کنید به تیم تازه وارد شمس آذر که سعید دقیقی در فصل نقل و انتقالات و زمانی که باید تیم را تقویت و آماده می‌کرد، دو بازیکن را از دست داد و خودش هم سر تمرین مس رفسنجان رفت و دوباره برگشت و همان مثل رفسنجان به محرم نوید کیا رسید. در آبادان که همه چیز شاهکار بود! ابتدا با شفر قرارداد بستند، بعد فراز کمالوند معرفی شد، بعد ساکت الهامی مطرح شد، بعد نام محرم نوید کیا آمد و در نهایت سهراب بختیاری‌زاده روی نیمکت نشست که او هم با قمه از طرف برخی‌ها تهدید شد.
به فولاد نگاه کنید که مارتینز اسپانیایی خود در نیم فصل اول جانشین منصوریان شد و سپس علنی گفت که مدیران باشگاه علیه او کار می‌کنند. گفت که او بازیکنانی را خواسته اما باشگاه به سراغ کسانی دیگر رفته است. روز مسابقه هم بعد برکناری مارتینز تماشاگران نام یک مربی دیگر را صدا زدند. به ذوب آهن نگاه کنید که دور رفت خوب نتیجه گرفت اما در شروع دور برگشت محمد ربیعی در رختکن از بازیکنان خداحافظی می‌کند تا برود.
به تراکتور نگاه کنید که یک مهاجم خرید و او را با سلام و صلوات وارد کرد اما هنوز بازی نکرده اعلام شد که به درد بازی نمی‌خورد. به سپاهان نگاه کنید که مدیرعامل قبلی رفت و با کلی حاشیه و داستان توانست میزبانی برای لیگ قهرمانان آسیا بگیرد، مورایس برگشت و بازیکنانی خریداری شده‌اند که هنوز از آنها رونمایی نشده و معلوم نیست چقدر کارایی داشته باشند.
از جمع‌بندی تمام این اتفاقات فقط به یک نتیجه می‌رسیم و آن اینکه در فوتبال ایران دنبال دست‌های پشت پرده، توطئه رقبا یا دشمنی نباشید! خود فوتبالی ها و تیم‌ها بزرگترین رقیب برای خودشان هستند و بیشترین لطمه را به خود می‌زنند.
