فوتبال یک ورزش وارداتی است. قوانین آن را ما تعیین نکرده‌ایم و باید مثل سایر کشورها آن را رعایت کنیم. برای برگزاری یک مسابقه بین‌المللی باید نهادهای خارج از فوتبال هم کمک کنند.
اصلاً تمام دنیا میزبانی تورنمنت‌های بزرگ ورزشی را می‌گیرند تا فرهنگ کشور خود و پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی را به رخ دنیا بکشند. ورزش بهانه ای است برای معرفی هر کشور به دنیا، پس خیلی طبیعی است اگر ایرادی در فرهنگ یا رفتارهای اجتماعی ما باشد با میزبانی تورنمنت‌های بین‌المللی برای کل دنیا عیان خواهد شد. مهم نیست نام حریف چه باشد، مهم اعتبار بین المللی آن تورنمنت است که باعث جلب توجه تمام رسانه‌ها می‌شود.
نیروی هوایی عراق امشب رقیب سپاهان در لیگ قهرمانان آسیاست. دو تیم ۷ امتیازی در این گروه که برای صعود به مرحله بعدی به این ۳ امتیاز نیاز حیاتی دارند. پیروزی در دیدار امشب می‌تواند خیال نماینده ما را با ۱۰ امتیازی شدن راحت کند. سپاهان در بازی رفت در عراق تا دقایق آخر ۲-۱ جلو بود اما گل خورد و بازی مساوی شد.
اگرچه سپاهان مجبور به میزبانی در ورزشگاه آزادی تهران شده اما باز میزبان است و مسوول، حال ببینید آن مسائل جانبی که در ابتدای بحث گفتیم چطور روی این مسابقه حساس ورزشی سایه می‌اندازد. به حرف‌های ایوب اودیشو سرمربی نیروهوایی عراق دقت کنید؛ «برای آمدن به اینجا (محل نشست خبری) ازهتل بیشترازدو ساعت و نیم در ترافیک بودیم! مسیر خیلی بدی بود و ترافیک سنگین و من و بازیکنانم از لحاظ عصبی اذیت شدیم»
ما ایرانی‌ها در طول تاریخ به زبان طنز مشهور بوده‌ایم و مهم‌ترین حرف‌هایمان را به شوخی و کنایه می‌زنیم اما خارجی‌ها چنین فرهنگی ندارند و خیلی رک گلایه‌هایشان را می‌گویند! سرمربی نیروهوایی عراق از چیزی گلایه کرده که برای همه ما بیشتر یک شوخیست تا مشکل! ما عادت کرده‌ایم که بخش بزرگی از زمان شبانه روز و عمرمان را در ترافیک بگذرانیم اما خارجی‌ها چنین عادتی ندارند!
واقعا نمی‌شد تیم مهمان را از مسیری آورد که ترافیک نداشته باشد؟ در تمام دنیا پلیس تیمهای خارجی در تورنمنت‌ها را اسکورت می‌کند و زمان چراغ‌های قرمز راهنمایی و رانندگی را تغییر می‌دهند تا مهمانان سریعتر و راحت‌تر به مقصد برسند. چرا این کار برای نیروی هوایی عراق نشد؟
همین سرمربی در همین مصاحبه از آرزوی بازی در ورزشگاه آزادی حرف می‌زند. ورزشگاهی که این چند وقت بیشتر باعث شرمندگی و خجالت ما پیش خارجی‌ها شده اما هنوز برای خیلی ها یک رویای دست نیافتنی است. پس قدر داشته‌هایمان را بدانیم.
اسم ورزشگاه آزادی و خاطراتی که پشت آن است، آنقدر بزرگ هست که هنوز خیلی رقبا آرزوی تجربه این فضا را داشته باشند. ارزش این حرف و امکان استفاده ما از این نقطه قوت وقتی بیشتر نمایان می‌شود که به یاد بیاوریم بازیکنان النصر یا الهلال بعد از بازی در ورزشگاه آزادی در مورد چمن آن چه گفتند!
