رویارویی ایران و عراق حالا دیگر در فوتبال به امری طبیعی بدل شده است اما این مسئله در سال‌های پایانی دهه ۶۰ و حتی تا اواسط دهه ۷۰ به شکل دیگری بود و تقابل تیم‌های ملی دو کشور با چاشنی ۸ سال جنگ تحمیلی نگریسته می‌شد.
۱۵ ماه پس از پایان جنگ و در آبان ماه سال ۱۳۶۸ تیم ملی فوتبال کشورمان در حالی راهی تورنمنت جام صلح و دوستی در کویت شد که علی پروین به تازگی هدایت این تیم را بر عهده گرفته بود و از قضا، عراق هم در گروه ما قرار داشت. ما در مسابقه اول یمن را با دو گل شکست دادیم و در جدال دوم مقابل گینه به تساوی یک بر یک رسیدیم تا در آخرین دیدار مرحله گروهی، روز چهاردهم آبان ماه سال ۶۸ به مصاف عراق برویم. مسابقه‌ای که اولین تقابل ورزشی دو کشور پس از پایان جنگ تحمیلی بود و حساسیت فوق‌العاده زیادی داشت به‌طوری که رسانه‌های مطرح خبری جهان و شبکه‌های مهم تلویزیونی دنیا گزارشگران و خبرنگاران خود را برای این رویداد مهم به کویت فرستاده بودند. از سوی دیگر با روی کار آمدن علی پروین، قهر ستارگان بزرگ استقلال و پرسپولیس با تیم ملی هم که در دوره مرحوم دهداری اتفاق افتاده بود به پایان رسید و تعداد قابل ملاحظه‌ای از آن‌ها همراه با کاروان تیم ملی به کویت رفتند تا دوباره ملی‌پوش شوند. پروین از وجود این ستارگان در دو بازی اول به طور کامل استفاده نکرد و نیروی آن‌ها را برای جدال سوم مقابل عراق گذاشت. دیداری که فوق‌العاده حساس بود و غول‌های رسانه‌ای جهان از آن به عنوان قدم اول آشتی‌کنان سیاسی دو کشور یاد می‌کردند. این دیدار افت و خیزهای فراوانی داشت اما در نهایت با تساوی بدون گل خاتمه یافت و هر دو تیم به مرحله نیمه نهایی جام صلح و دوستی راه پیدا کردند.
قبل از شروع مسابقه شیخ احمد الاصباح یکی از اعضای بلندپایه خاندان سلطنتی کویت و رئیس وقت شورای المپیک آسیا به هرکدام از کاپیتان‌های دو تیم یک جلد قرآن هدیه داد و محمد پنجعلی ملی‌پوش دوباره‌بازگشته ایران به تیم ملی این هدیه را دریافت کرد و به رسم ادب آن را به علی پروین داد تا برای یادگاری نزد سرمربی وقت تیم ملی باقی بماند. نکته حائز اهمیت این‌که عراق کمتر از یک سال بعد به کویت حمله کرد و همین شیخ احمد الاصباح در جریان حمله عراقی‌ها به کشورش کشته شد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید بهرام شفیع گزارشگر باتجربه و فقید کشورمان هم برای پوشش این مسابقات راهی کویت شده بود و بازی ایران مقابله عراق را گزارش کرد.
