طبق قوانین فیفا آن دسته از بازیکنانی دو یا چند ملیتی که تنها در دیدارهای دوستانه برای یک تیم ملی بازی کرده‌اند، می‌توانند در صورت تمایل برای تیم ملی دیگر کشوری که تابعیت آن را دارند بازی کنند. این قانون یک راه نجات برای آن دسته از بازیکنانی است که در ابتدا شیفته جایگاه و آوازه تیم‌های ملی بزرگتر شده اما کمی بعد متوجه می‌شوند که در این تیم‌ها فرصت چندانی برای بازی به آنها نخواهد رسید. نمونه بارز اخیر این دسته از بازیکنان هم منیرالحدادی، بازیکن سابق بارسلونا بود که حرفه ملی‌اش را با اسپانیا آغاز کرد اما در ادامه ترجیح داد از پیراهن مراکش دفاع کند.
در طول تاریخ اما بازیکنان دیگری هم بوده‌اند که بازی در دو تیم ملی مختلف را تجربه کردند که در ادامه به معرفی آنها پرداخته شده است.
استانکوویچ متولد بلگراد پایتخت صربستان است اما به سبب فروپاشی یوگسلاوی و تقسیم آن به چند کشور، شرایطی به وجود آمد که برای سه تیم ملی مختلف بازی کرد. تیم ملی اول او یوگسلاوی بود که در جام جهانی ۱۹۹۸ با آن شرکت کرد. دومین تیمش مونته‌نگرو در جام جهانی ۲۰۰۶ و آخرین تیمش هم صربستان بود که در جام جهانی ۲۰۱۰ در آن بازی کرد.
