افتضاح در هانگژو رقم خورد؛ حذف تیم امید ایران در مرحله یک‌چهارم نهایی آن هم مقابل تیم معمولی هنگ‌کنگ. برای این نتیجه تنها می‌توان صفاتی مثل فاجعه و افتضاح را انتخاب کرد. فاجعه‌ای که ثمره بی‌تدبیری مدیران فوتبال و البته ورزش کشور است.

ناکامی پس از ناکامی

شکست خوردن مقابل تیم درجه‌سومی مثل هنگ‌کنگ که از گروه خود با صفر امتیاز بالا آمده با هیچ بهانه‌ای توجیه نمی‌شود؛ نه بازگشت بازیکنان پرسپولیس از اردو را می‌توان قبول کرد و نه کج بودن زمین را. از نظر ورزشی این نتیجه یک باخت محض همراه با سرافکندگی است. زمانی وزن این باخت سنگین‌تر می‌شود که درنظر بگیریم این تیم پس از حذف ناباورانه در مرحله مقدماتی دیدارهای انتخابی المپیک پاریس پای به این رقابت‌ها گذاشت. فاجعه پشت فاجعه، آن‌هم مقابل تیم‌هایی که رقیب محسوب نمی‌شدند و آن‌هم در مراحل پایینی رقابت‌ها. نتایج تیم امید یک ناکامی بزرگ برای فدراسیون فوتبال محسوب می‌شود و مهدی تاج باید پاسخ‌گوی آن باشد. نتایجی که نشان می‌دهد انتخاب رضا عنایتی به عنوان سرمربی، یک انتخاب غلط برای تیم امید بوده و حالا باید فدراسیون پاسخگوی این نتایج و این انتخاب باشد؛ البته به شرطی که خود را ملزم به پاسخ‌گویی بداند.

تعطیلی برای هیچ

بدتر از نتیجه تیم، تعطیل کردن لیگ برای این رقابت‌ها بود. هر فرد فوتبال‌فهمی می‌داند که اهمیت برگزاری منظم لیگ از مدال گرفتن در بازی‌های آسیایی بیشتر است. این تیم اگر طلا هم می‌گرفت ارزش این‌که لیگ به خاطرش تعطیل شد را نداشت، اما الان چه شد؟ فوتبال ایران تعطیل شد تا تیم امید برود و به هنگ‌کنگ ببازد. کارشناسان از همان ابتدا گفتند بردن بازیکن بزرگسال به این بازی‌ها و تعطیل کردن لیگ تصمیم غلطی است. اما مشخص نیست که چرا تصمیم‌گیران چنین موضوع ساده و روشنی را درک نکردند و با یک تصمیم غیرعاقلانه چنین فاجعه‌ای را رقم زدند. مدیری که باور دارد مدال گرفتن در فوتبال بازی‌های آسیایی با این تیم مهم‌تر از برگزاری لیگ است، قطعا در جای غلطی ایستاده و با ورزش بیگانه است.

بدون آینده‌نگری

این نتیجه ضعیف اگر با یک تیم زیر ۲۱ سال رخ می‌داد، می‌شد حداقل دل‌خوشی را داشت که یک‌سری جوان، یک تجربه مهم کسب کردند. این ناکامی اما با امیرارسلان مطهری و حسین حسینی رقم خورد. وقتی تیم امید ایران از دیدارهای انتخابی المپیک حذف شده چه دلیلی وجود داشت که این بازی‌ها، مهم در نظر گرفته شود. تصمیم عاقلانه فرستادن یک تیم جوان به این بازی‌ها و تعطیل نکردن لیگ بود. آقایان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم اگر طلای بیشتر می‌خواستند بهتر بود به سراغ ورزشکاران کشتی، ووشو، تکواندو و وزنه‌برداری می‌رفتند نه فوتبالی که روی طلا گرفتن آن اصلا نمی‌شد حساب کرد.

این تصمیم‌های غیرعقلانی سال‌هاست گرفته می‌شود و مطمئنا در آینده هم گرفته خواهد شد. این در همیشه روی همین پاشنه می‌چرخد، شک نکنید!

بیشتر بخوانید: درخشان: شما که رضا عنایتی را انتخاب کردید، چرا حالا ساکت شده اید؟/ افغانستان را می‌برید و به خودتان افتخار می‌کنید؟/ همه شما باید پاسخگوی این فاجعه بزرگ باشید