اسم تیم امید که می‌آید، همه یاد ناکامی‌ها و شکست‌ها می‌افتند و استثنائاً این یک مورد ربطی به تاج و عنایتی هم ندارد اما سؤال ما از آقای تاج این است که آیا هنوز هم احساس می‌کنید وقت عذرخواهی از فوتبالدوستان فرا نرسیده است؟
به خاطر همین بازی‌های آسیایی، لیگ برتر را تعطیل کردند در حالی که اگر مسابقات برگزار می‌شد، لااقل عنایتی بهانه‌های بهتری داشت تا بگوید بازیکن ندارم! ما هر چه فکر می‌کنیم یادمان نمی‌آید فوتبال به هنگ‌کنگ باخته باشد اما به لطف تیم امید این افتخار(!) هم رقم خورد تا دیگر کم و کسری نداشته باشیم. در حال حاضر هم فقط باید خدا را شکر کنیم که تیم امید تا چند سال دیگر بازی ندارد که دوباره ببازد و ما بر طبل شادانه بکوبیم! این تیم اگر هنگ‌کنگ را هم می‌برد، نهایتاً در نیمه‌نهایی به ژاپن می‌باخت اما با این همه بازیکن لیگ برتری (شامل سه بازیکن استقلال) به نیمه‌نهایی هم نرسید تا یک‌بار دیگر مشخص شود فوتبال ایران در رده‌های پایه‌ای مشکلات بسیار زیادی دارد و البته اسیر انتخاب‌های سرتا پا غلط هم می‌شود.
در مورد شکست‌های زنجیره‌ای و تمام‌نشدنی تیم امید هرچه بنویسیم تکرار مکررات است. این تیم در درجه اول برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب می‌خواست و در گام بعدی یک مربی خوب خارجی. سال‌هاست در ایران بین مربی ایرانی و خارجی خط‌کش می‌گذارند اما انصافاً در میان گزینه‌های داخلی هم بهتر از رضا عنایتی زیاد بود اما چون مربیان دیگر در لیگ برتر تیم داشتند (مثلاً محمد ربیعی) هیچ‌کدام حاضر نشدند سرمربی امید شوند و عنایتی که تیم نداشت، قبول مسئولیت کرد و...
در این شکست تلخ و البته تکراری فقط یک نفر مقصر نیست اما وقت آن رسیده که مهدی تاج به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال با مردم صحبت کند و البته اگر صلاح می‌داند، از اهالی فوتبال بابت این شکست غیرقابل باور و البته شکست قبلی مقابل ازبکستان عذرخواهی کند. یک زمانی مشکل فوتبال ما فقط مقابل ژاپن و کره و عربستان بود اما حالا به ازبکستان و هنگ‌کنگ هم می‌بازیم و احتمالاً تا چند سال بعد باید منتظر ناکامی مقابل هند و مالدیو هم باشیم.
