ورزش می‌تواند مثال بسیار خوبی برای بررسی سایر تخصص‌های یک جامعه باشد. به عنوان یک جامعه آماری کوچک ما می‌توانیم با دیدن مشکلات یا موفقیت‌های ورزش به مفهومی کلی در عملکرد مدیریت برسیم.
سال‌هاست که در فوتبال ما دیگر خبری از تیم‌های سازنده نیست. وقتی مدیران ثبات ندارند، بودنِ خود را در گرو نتیجه می‌بینند و طبیعی است که به سراغ مربیان نتیجه‌گیر بروند. پس این مربیان هم به جای زحمت کشیدن و خون دل خوردن پای استعدادهای جوان به حاضری‌خوری روی آورده و نتیجه این می‌شود که می‌بینیم؛ شکست‌های متوالی در فوتبال پایه طی دهه‌های اخیر، بالا رفتن قیمت بازیکنان و از بین رفتن تیم‌های سازنده...
این قاعده در تمام ورزش ما هم جاری و ساری است. سال‌هاست که سیاست مدیران ورزش در مسابقات معتبری چون المپیک یا بازی‌های آسیایی تنها به اعزام کیفیتی محدود می‌شود. هر مدیری که بر سر کار می‌آید گروهی را به سلیقه خود جمع و در آستانه هر تورنومنت، آن‌ها میزان مدال‌های احتمالی را برآورد می‌کنند و سپس همان‌هایی اعزام می‌شوند که شانس مدال دارند! نتیجه هرچه باشد مهم نیست، یک طلا کمتر یا بیش‌تر چه تفاوتی دارد وقتی که چشمه جوشان استعداد در کشور ما خشک می‌شود؟
تا سال‌ها ما در بخش بانوان اعزامی نداشتیم. از جایی به بعد تنها حضور بانوان برایمان مهم بود ولی حالا می‌بینیم که خودمان را از چه پتانسیلی محروم کرده بودیم. بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو با یک سال تاخیر آغاز شده و نگاه کنید که در همان روز نخست مدال‌های ما را بانوان آوردند!
اولین مدال کاروان در قایقرانی بود. ️تیم رویینگ چهارنفره زنان با ترکیب نازنین ملایی، مهسا جاور، زینت نوروزی و فاطمه مجلل در بازی‌های آسیایی هانگژو دوم شد و به مدال نقره رسید.
اولین فینال قطعی در پومسه بانوان را مرجان سلحشوری کسب کرد.
اولین مدال تاریخ دوچرخه‌سواری بانوان را فرانک پرتوآذر گرفت و به برنز رسید که برای ما کمتر از طلا نیست.
تازه همه را نبردند وگرنه زنان ما چه می‌کردند و از آن مهم‌تر آیا تمام بضاعت زنان ورزشکار ما در همین چند رشته خلاصه شده است؟
ایران مهد استعداد است. ما اکنون در رشته‌هایی صاحب مدال می‌شویم که تا یک دهه قبل اصلا در کشور وجود خارجی نداشتند. بانوان ما در کبدی مدافع عنوان قهرمانی و مدعی مدال طلای همین بازی‌ها هستند در حالی که یک دهه قبل اسم این رشته را شنیده بودید؟
این یعنی اگر از همین امروز روی تمام رشته‌های ورزشی سرمایه‌گذاری کنیم ۱۰ سال دیگر با بهره‌گیری از تمام ظرفیت انسانی کشورمان -یعنی هم بانوان و هم آقایان- ما مدعی ورزش قاره خواهیم بود و کیست که نداند بهترین بستر برای فرهنگ‌سازی و اعتلای نام کشور در دنیا همین ورزش است.
