اعلام شد که امیر عرب‌براقی و مرتضی منصوریان به جمع داوران الیت آسیا اضافه شدند. همچنین موعود بنیادی‌فر به عنوان نماینده کشورمان در جام ملت‌ها سوت خواهد زد. اما آنچه اعلام نشد از همه مهم‌تر بود...

روزی که علیرضا فغانی را از لیست بین المللی فوتبال ایران در آستانه جام جهانی درآوردند، تمام فوتبالی‌ها اعتراض کردند. او در اوج آمادگی و تجربه بود؛ افتخار ایران و آسیا در دنیای داوری که رکوردهایش تا پایان خلقت دست نخورده باقی می‌ماند.

دیگر هرگز یک داور آسیایی در فاصله یک دهه نمی‌تواند تمام فینال‌های مهم دنیا را سوت بزند. از فینال جام ملت‌ها، بازی‌های آسیایی و لیگ قهرمانان آسیا گرفته تا فینال جام باشگاه‌های جهان، المپیک و جام کنفدراسیون‌های فیفا...

علیرضا فقط فینال جام جهانی را در کلکسیون افتخاراتش کم داشت که در ۲۰۱۸ تا آستانه آن رسید. می‌خواست در ۲۰۲۲ این طلسم را بشکند اما ضربه روحی ناشی از این اقدام داخلی کارش را خراب کرد. علیرضا که در ۲۰۱۸ اصلاً نیاز به وی ای آر پیدا نکرد، در ۲۰۲۲ به کمک‌داور ویدیویی اعتماد کرد و کارش خراب شد...

آن موقع مسئولان فدراسیون اعلام کردند که چون فغانی به سن بازنشستگی رسیده جایش را به یک جوان دادند! اما چرا هرگز جای خود را به یک جوان نمی‌دهند؟ پیش از این مشخص شد که این خبر دروغ است چون اولاً قانون تغییر کرده و دیگر ۴۵ سال پایان داوری یک نفر نیست و در ثانی فغانی چنان اعتباری در دنیا دارد که دیدیم خود فیفا راساً او را برای جام جهانی دعوت کرد تنها کسی که در آن لحظه ملیتی نداشت!

و همانطور که اعلام کرده بودیم کشور استرالیا این لقمه حاضر و آماده را قاپید، لقمه ای که ما نخواستیم. استرالیا پنجره‌ای فورس ماژور باز کرد و نام فغانی را در لیست بین‌المللی خود قرار داد تا حالا او در جام ملت‌های ۲۰۲۳ نماینده کشور کانگوروها باشد.

تلخ نیست که علیرضا فغانی با پرچم استرالیا فینال جام ملت‌ها را بین ایران و یک تیم دیگر سوت بزند؟ و تلخ‌تر اینکه فغانی در جام جهانی ۲۰۲۶ هم برای استرالیا قضاوت خواهد کرد...

و زهرآگین‌ترین قسمت قضیه این است که با یک دروغ فوتبال ایران را از چنین استعدادی محروم کردند...