صبح جمعه و در حالی که ورزش ایران روزهای بی خبری را می‌گذراند اعلام امکان برگزاری دربی در کشور قطر در یک برنامه تلویزیونی موجی از حاشیه‌ها را به دنبال داشت. مدتی طول کشید تا مقامات ارشد فدراسیون و سازمان لیگ نسبت به این خبر واکنش نشان دهند، واکنشی که قابل پیش بینی بود چرا اینقدر طول کشید؟

سهیل مهدی مسئول برگزاری مسابقات در سازمان لیگ اولین مرجعی است که به واسطه جایگاهش چنین موضوعی را باید از او استعلام گرفت. مهدی که رابطه خوبی با رسانه‌ها دارد یک بار گفت که اطلاعی از این ماجرا ندارد، جای دیگر گفت که مقامات بالاتر باید در این مورد تصمیم بگیرند و یک جای دیگر هم گفته بود این موضوع چیز تازه‌ای نیست و قبلاً امکان برگزاری دربی در استانبول هم مطرح شده!

منصور قنبرزاده نایب رئیس دوم فدراسیون که سازمان لیگ زیر مجموعه اوست هم به تحقیق بیشتر احتیاج داشت و سرانجام شخص مهدی تاج که با تاخیر چند ساعته موضوع را منتفی اعلام کرد.

حقیقت این است که یکی از دو باشگاه پرطرفدار تهران مدت‌ها قبل چنین پیشنهادی به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ داد. دلیل این کار هم صرفاً درآمدزایی بود! همه می‌دانیم پروژه حق پخش تلویزیونی هنوز به سرانجامی نرسیده در سال‌های اخیر هر از گاهی شنیده می‌شود که یک تلویزیون یا یک شبکه در خارج از کشور پیشنهاداتی برای پخش بازی‌های دو تیم پرطرفدار ارائه می‌کند. درآمد همین یک بازی با مبلغ تبلیغاتی که قبل، بین دو نیمه و بعد از بازی به همراه تبلیغات دور زمین دارد، می تواند گره‌های زیادی از مشکلات استقلال و پرسپولیس را باز کند.

در طول دهه اخیر مدیران زیادی از این دو باشگاه به سمت این تفکر رفته‌اند اما در نهایت قوانین داخلی اجازه چنین کاری نمی‌دهد. پس چرا باز این سوژه تکرار می‌شود؟ واقعیت این است که هدف از طرح این موضوع بیشتر فشار آوردن روی سازمان صدا و سیما و زنده کردن پول حق پخش و آگهی‌های تبلیغاتی است. حالا هم که این دو باشگاه بیشتر از همیشه به پول نیاز دارند! این را نیز همه می‌دانیم که در فوتبال ایران بازیکنان، مربیان و مدیران به سفرهای خارجی علاقه زیادی دارند و از هر فرصتی برای رفتن به ویژه به کشورهای خلیج فارس استقبال می‌کنند.

هر بازی در ورزشگاه‌های مجهز کشورهای حوزه خلیج فارس می‌تواند منجر به پیشنهادات دلاری خوب برای بازیکنان شود و این یعنی درآمدزایی برای باشگاه. البته که این مسافرت‌ها درآمدهای جانبی دیگری هم دارد و در نهایت بازی روی چمن‌های خوب در ورزشگاه‌های پر امکانات، آرزوی هر بازیکنی است. حالا این وسط آبرو و اعتبار فوتبال ایران به حراج می‌رود چه اهمیتی دارد! گل سرسبد بازی‌های هر فصل که ویترین فوتبال داخلی ماست، قربانی شود مهم نیست! عدالت در مسابقات برابر که برای سایرین نیست هم هیچ! و مسائلی از این دست که همیشه پشت درآمدزایی پنهان خواهد شد...